Bhimdarshan Roka has been acclaimed as the
father of Nepali Muktaka writing for building such a repertoire that would go
on stimulating readers with verse beauty and emotional depth.
Born on January 5, 1987, at Kaldhara,
Kathmandu, the early years in Roka's life were spent under a military
environment owing to his father's posting in the Indian Army. His affinity for
literature and poetry was inbred, despite the shifting environments brought
about by the very nature of military life. He acquired an education in English
from Swalan University.
It was with the coming of muktaka to Nepali
that Roka's literary career began to take shape. Muktaka poems are short and
lyrical in nature, and it became a new form quite appealing to the readers.
Roka's poems spoke about love, longing, spirituality, and basic human
experience that spoke volumes into the hearts and minds of the people all over
Nepal.
The Great Poem Collection of Bhimdarshan
Roka" is a comprehensive collection of Roka's celebrated works, selected
to reflect the width and depth of his poetic vision. Compiled over two decades
in relentless creative exploration, this collection spans an abundant spectrum
of themes and emotions, inviting readers to find their way through the rich
tapestry of Nepali life and culture.
Roka's poems are haunted by images,
insightful lines ringing in poignancy, and a deep sense of empathy. Each verse
stands testimony to the keen observation in him concerning the world around and
the way he can distill complex feelings into beautiful lyric composites.
Nature's beauty, the complexities of relationships-finding their place in Roka's
poetry, it delineates life in all its myriad forms.
The collection of great poems itself
testifies to the fact that Bhimdarshan Roka has to be remembered as an immortal
poet, a pioneer of modern Nepali literature. His words continue to inspirit and
elevate readers into the depths of the soul and the transcendental power of
art. Within his poetry, the reader is whirled into a world of beauty and wonder
and profound insight-as the magic of words makes the moments day-to-day sublime
and eternal.
Bhimdarshan Roka: Pioneering Nepali Poet of Muktaka Style
Bhimdarshan Roka was a luminous star in
Nepali literature and is respected as the father of Nepali Muktaka writing. His
contributions to poetry not only introduced new styles but also enriched the
literary landscape of Nepal. Born on January 5, 1987, in Kaldhara, Kathmandu,
Roka's journey as a poet and educator spanned decades, leaving an indelible
mark on Nepali culture.
Early Life and Education
His early life was hugely influenced by the
military background of the family as his father, Hastlal Roka, was serving in
the Indian Army. At the age of three, he was taken to a military camp called
Bhakkshu in Punjab, India. Although the nature of military life is
transferable, for which one has to shift from place to place, Roka's love for
literature and poetry had already begun to sprout.
He attended his early schooling at a
government school in Kagada, India, and then went on to major in English from
Swalan University. It was during his formative years that Roka's love for
poetry took root and set the foundation for his future endeavors in literature.
Literary Career
Roka's literary flight began with his
pioneering in Nepali poetry. He first brought into Nepali literature the
muktaka style, which is essentially brief and lyrical. His poems were felt by
his readers as they gave glimpses into the human experience with a depth and
sensitivity rarely captured.
His first Nepali poem, published in 2010 in
the Pragati magazine, set up for a productive literary career. He continued
writing about themes of love, longing, and spirituality that captured his
audience with his evocative verses.
Even with such a great contribution in
Nepali literature, Roka remained humble. He did not like publicity and
recognition, rather his poems to speak themselves. His reluctance to publish
also reflected in his characteristic humility, but the influence he had on
later generations of poets could not be ignored.
Contributions and Legacy
Roka's contribution is not only in his
poems but extended into his field of education and being a mentor to young
writers. He had spent almost five decades in the Nepalese education sector,
molding young minds and teaching wisdom.
Besides his writing, Roka was an
accomplished flute player, proving that he could be equally gifted in
everything he touched artistically. He contributed immensely to Nepalese
culture through his different talents, enabling him to leave his mark on its
artistic landscape.
All his life, Roka struggled for his art,
never giving up, even in personal turmoil. In 1973, due to high blood pressure,
he became paralyzed, and he lost the power of speech that never returned. Such
was the struggle in Roka's life, but his spirit was never defeated and was that
of a poet to his last breath.
Roka's contributions to Nepali literature
also became meritorious, as he was able to receive the prestigious award called
Yugakavi Siddhicharan Award and the National Talent Award. His immense
contribution to Nepalese literature provided him with respect and admiration
from his fellows and the reading circle.
A certificate in his memory is called
Bhimdarshan Roka Adarsh Guru Samman Ta Puraskar. The Bhimdarshan Roka Memorial
Fund issues this certificate every year on his birthday as an award to mark his
memory in Nepalese literature and culture.
Conclusion
Bhimdarshan Roka's life and work are the
manifestations of poetry, which can always transcend boundaries and
acculturalize humanity. Being the father of Nepali Muktaka writing, his legacy
goes on and on, inspiring generational poets and writers to shape the literary
landscape of Nepal for years to come. Though he may have left this world, his
words live on, weaving a tapestry of beauty, emotion, and humanity that
resonates with readers far and wide.
Bhimdarshan Roka's great collection stands
as testimony to his deep-seated literary legacy and influence, which is still
prevalent in Nepali literature. It is by the grace of his pioneering use of the
muktaka form and in a lyrical exploration into the themes of love, longing, and
spirituality that Roka could swoon his readers with evocative verses.
Though he was humble and never interested
in coming into the limelight, Roka's work in poetry remained unparalleled, and
he received the title of father for Nepali Muktaka writing. His brief, deep,
touching poems inspire and enchant readers through the continuum of time.
It is a milestone in Nepali literature that
his collection, "Gham Dubi Tara Naudeo Akash Hoon Ma," came out,
manifesting the fullness and profundity of his poetic genius. Translated into
English by Maya Watson, his works have crossed the linguistic and cultural
barriers into the entire world.
Roka's contributions are not confined to
writing poetry but also encompass his interest in education and teaching young
and upcoming writers. He has been awarded several times for his contributions
to Nepali literature, starting with the Yugakavi Siddhicharan Award and the
National Talent Award.
As we look back upon this great poem collection of Bhimdarshan Roka, our minds are freshly filled with the timelessness of beauty, the enduring power of poetry to shed light upon the human experience. His words still touch hearts and inspire minds as his indelible imprint continues onto the literary landscape of Nepal
एक युग भयोएक युग भयो, छाडेर घर म यात्री गर्न एक्लै सफर हिँडिरहेछु साथी ! म हिँडिरहेछु आरम्भ छाडि अन्तदेखि वेखबर ! एक युग भयो . . . सधैँ विहान हिँड्न थाल्दछु म सधैँ सांझ ताराहरु बाल्दछु म सधैँ दिनको एकै अन्त देख्दा किन हो किन लाग्दछ डर ? एक युग भयो . . . जहाँ-जहाँ वास बस्दै जान्छु ती सबलाई आफ्नै घर ठान्दछु म फर्कु यदि भोलि यही बाटो गाह्रो पर्ला मलाई चिन्न मेरै घर ! एक युग भयो . . . |
नेपाल देख्दा कतै देखेको झैँनेपाल देख्दा कतै देखेको झैँ, बिहान कतै आँगन टेकेको झैँ, यस्तो लाग्यो हृदयमा मेरो, सपनामा कतै भेटेको झैँ, नेपाल देख्दा कतै…। टाढा टाकुराबाट गाएको झैँ, पहराबाट गोरेटो आएको झैँ, यस्तो लाग्यो हृदयमा मेरो, चिर प्रवासको पसिना मेटेको झैँ, नेपाल देख्दा कतै…। हिँड्दाहिँड्दै अन्त पाएको झैँ, बिहान निस्की घर आएको झैँ, अब फर्कूँ कसरी लाग्दछ यस्तो ! यो हिमालले मलाई छेकेको झैँ, नेपाल देख्दा कतै…। |
फेवा तालपर्खिरहनू त्यो वनको किनारमा मैरै प्रतीक्षा, मेरै विचारमा फिँजाई थकिँदो आँचल आफ्नो त्यो वनको छायाँको भारमा । बादलको सेतो डुङ्गा तर्छ यहाँ— हिउँलाई बोकी हिमाल झर्छ यहाँ पग्लन्छन् किरणहरु जताततै घामले आफूलाई जब छर्छ यहाँ । हावाले पानीलाई तास्दछ यहाँ लहर लहर आपसमा मिल्दछ यहाँ हल्लाइदिन्छ हृदय मेरो— गहिरो आकाश पनि हल्लिन्छ यहाँ । तिमी छौ र पँधेर्नीको बिहान छ यहाँ चखेवा र चखेवीको मिलन छ यहाँ पाइन्छ छायाँ पन्छीको पानीमा आकाशलाई छुने उडान छ यहाँ । आँचल निकै समाली समालीकन ताराहरुको लाखौँ पाला बालीकन हेरिरहनू तिमी बाटो मेरो लहर लहरमा माथा उचालीकन । |
ए रात ए दिन रोक रोकआगो आफै त के लाग्ला कसैको गल्तीले लागेको होला अथवा जानी जानी कसैले लगाएको त्यस्तो किन गरेको होला ? सोध न सोध, केही त भन्ला । दीयो, चुल्हा र चिता चकमक पत्थर र मैनबत्ती यी हुन् सबै एकै समूहका घामको परिधिबाट निस्केर यहाँ आएको अग्नि जानेर बाले घामजस्तै, अरु पनि स्वभाव छ उस्तै बलिरहन्छ यो चोइटा घाम उदाइरहन्छ आफ्नै सीमाभित्र छैनन् पनि छन् पनि यसको भित्र अंश छ केही अवश्य मभित्र दीयो बल्छ, पूजा हुन्छ बत्ती बल्छ उज्यालो मेहनत र मजदूरीले बल्छ चुल्हो मरेपछि मात्र चिता अग्निको अन्तिम आवश्यकता आवश्यक परे सबैले बाल्ला । |
मेरो देशजहाँ बादलले सधैँ बिसान पाउँछ जहाँ पुग्न् बादलको उद्देश्य हो त्यही एक एक खोला र दुई दुई उकालाहरु मेरो देश हो । जहाँ बिहानले हिमालमा किरणहरु बिउँझाएको छ नदी दुवै किनार समाती तल आएको छ उभिइरहन्छन् बाँधिएका वनहरु जहाँ ढुङ्गा र पानीले गीत गाएको छ ! जहाँ पर्वत उभी–उभी थाकेर तल बेँसीमा आई बिसाएको छ मेरो बर्सात आई रुझाउँछ मलाई जहाँ पर्वतले पाल टाँगेको छ । |
तिम्रो जन्ममुहूर्ततिमी नाचिरहेछौ तिम्रो नाच एक विशाल भवन छन् जहाँ मुद्रा र हजारौँ हातहरु खुट्टैखुट्टा र स्तम्भैस्तम्भहरु फन्कैफन्काहरु कोठैकोठाहरु भरिएको छ भवन झ्यालैझ्याल,ढोकैढोकाहरुले देखिन्छ भित्रभित्र डो¥याई लैजान्छ भित्रैभित्र अटाएका छन् जहाँ हजारौँ मानिसहरु लाखौँ कम्पन र तरल तरङ्गहरु हे सृजना ! हे पानी–लहर ! तिम्रो किनार किनारमा गाउँगाउँ र शहरैशहरहरु हे नेपाली नदीका भुल्का हो ! यो तिम्रो जन्ममुहूर्त आज तिम्रो जन्मदिन ! |
तिम्रो सामिप्यजति जति म तिम्रो वर वर पुग्छु लाग्छ उत्ति नै झन् पर पर हुन्छु यो कस्तो सफर ? मृत्यूभन्दा पनि पर निकटताभन्दा कोसौँ दूर जहाँ जीवन शुरु हुन्छ म जन्मिरहन्छु जन्मिरहन्छु मभित्रको बच्चामा । |
हिमाल बोलाउँछप्रिय ! जाऊँ हिँड त्यो ठाउँमा जहाँबाट छर्लङ्ग देखिन्छ हिमाल र शुरु हुन्छ यसको सीमाना त्यहाँसम्म आई खोजिरहन्छ तिमीलाई, मलाई र हामीजस्ता कैयौँ कैयौँलाई ! सङ्लो, सङ्लो शुभ्र, स्निग्ध बसिरहेको……… उठिरहेको आफ्ना चुली आफै पार गरी गरी सयौँ पर्वतसम्म गएको ऐनैऐनाको स्निग्ध हेराइमा बोलाउँछ आफूले आफूलाई हेर्न तिमीलाई, मलाई र हामीजस्ता कैयौँ कैयौँलाई ! |
तिम्रो बिचारको घेराधरतीको फराकिलोपन, तिम्रो विचारको घेरा उठिरहन्छ, चुपचाप पातलिँदै जान्छ इशाराभन्दा पनि पातलो, मीठो बोली–वचनभन्दा पनि हल्का रेशममा रेशम राखेजस्तो सधैँ मलाई छोइरहन्छ आकाशका यी रुपरेखा ! परेवाको बथान खाइरहेको कावा बिहानीपखको हावा लहरपछि लहर, आफ्नोपनको कलिलोपनमा यौवन अडेको परिपक्वतामा पालुवा पलाएको तिम्रो जानु र आउनु यता उता, दश दिशा, सधैँ मलाई छोइरहन्छ आकाशका यी कोठैकोठा ! |
मनभरि बुढियाबौद्ध मन्दिरको विशेषता सन्तुलित, खँदिलो, बेजोड सीप कलाको मन्दिरभित्र मन्दिरैमन्दिर पत्रैपत्र चट्टान टन्न बजिरहेको धातु टम्म बसेको इँटहरुको बनोट सधैँ अडिरहने अठोट । देखेँ–आँखाभरि लिएर मनभरि बसालेर हातैहातमा उठाएर कलाकार उभिरहेको इतिहास लिएर दगुरिरहेका म्यागजिन र टुरिष्टहरुको क्यामरामा नतमस्तक, मन्दिरको अघि उभिई देखेँ–कसिङ्गर बढारी वर्षौँ थुपारिएको झुत्रैझुत्राको पुतला भेलले बगाई बगर छेउ हुत्याई वर्षौँ खङ्र«ङ्ग सुकेका जरा– एउटी बूढी गुडुल्की पल्टिरहेकी कसैले केही नदिई कसैसँग केही नलिई एकटक मन्दिर मात्र हेरिरहेकी आफू र मन्दिर दाँजिरहेकी कलासँग उभिई दगुर्न खोजिरहेकी म्यागजिन र टुरिष्टहरुको क्यामरामा आँखाभरि बुढिया बसालेर शहरतिर आउँदा देखेँ–बाटोको अघि अघि तिनी हिँडिरहेकी मलाई डोरयाइरहेकी फर्केर हेर्छु मन्दिर ओझेल ओझेल परिसकेछ । |
कुरिरहेछुम पनि सँगसँगै उभेको थिएँ यौटै उत्साह, यौटै उमङ्ग तिएर । साथीहरु शहीद भएपछि एक किसिमको उज्यालो हराएपछि खरानीहरुको थुप्रो लिएर कुरिरहेछु, कुरिरहेछु ! |
बर्सातमेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो किन नदगुरुँ पोल्टो थापी दूर देशको सौगात आयो । मेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो । किन न जोड जोडले बोलूँ उकुस–मुकुस यो हृदय खोलूँ झरझर झरझरको स्वरले सबैको स्वर सात डुबायो । मेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो । आकाशमा उडिरहेको कालो बादल धरतीमा दगुरिरहेको छायाँ पागल किन न छोऊँ म दुवै किनार आज नदी उर्ली उर्ली एक साथ आयो । मेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो । |
तिमी एक्लै छैनौहाम्रो उठबस र कैयौँ सहवासहरुले बनाएका क्षितिज र कैयौँ आकाशहरुले धेरै दिनका धेरै धेरै कुरा कथा, कविता र इतिहासहरुले साथ तिमीलाई दिइरहेछन् साथ तिम्रो लिइरहेछन् । डाँडाकाँडा वनपाखा तसवीरहरुले पहिरो र पहाडहरु थामिरहेका भीरहरुले अघि अघि र अहिलेका वीरहरुले साथ तिमीलाई दिरहेछन् साथ तिम्रो लिरहेछन् । फूल र पातहरु ली उभिरहने रुखहरुले कुरा बुझ्ने म्ुटु र मौन मौन मुखहरुले सबैका आप्mना आप्mना सुख र दुःखहरुले साथ तिमीलाई दिरहेछन् साथ तिम्रो लिरहेछन् । |
एक युग भयोएक युग भयो, छाडेर घर म यात्री गर्न एक्लै सफर हिँडिरहेछु, साथी ! म हिँडिरहेछु आरम्भ छाडी अन्तदेखि बेखबर ! एक युग भयो… सधैँ बिहान हिँड्न थाल्दछु म सधैँ साँझ, ताराहरु बाल्दछु म सधैँ दिनको एकै अन्त देख्दा किन हो किन लाग्दछ डर ? एक युग भयो… जहाँ जहाँ वास बस्दै जान्छु ती सबलाई घर आफ्नै ठान्दै जान्छु फर्र्कूँ यदि भोलि यही बाटो गाह्रो पर्ला चिन्न मलाई मेरै घर ! एक युग भयो… |
नील आकाशको यो तारालाईनील आकाशको यो तारालाई हेरिरहेछु म मेरो सहारालाई हेरिरहेकी होलिन् प्रियतम मेरो दूर प्रवासबाट यही तारालाई नील आकाशको यो तारालाई । हामी जति टाढा भए पनि दिउँसो दूर दूर गए पनि सन्ध्या–समय फर्कन्छु सधैँ बलिरहे उज्यालो किनारालाई नील आकाशको यो तारालाई । हाम्रो मिलनस्थान कति अग्लो र महान् छ कति मौन, कति गम्भीर, निश्चल छ कि आउँदैन केही आवाज कहिले तर बुझ्दछु म आँखा र इशारालाई नील आकाशको यो तारालाई । |
रात केवलरात केवल एक प्रहर बाँकी छ तीन प्रहरको अन्तिम असर बाँकी छ पश्चिममा पुगेकी एक्ली चाँदनीलाई केवल यौटा मेरै भर बाँकी छ रात केवल एक प्रहर बाँकी छ । कयौँले यहाँ रातको गीत थालेथे आफ्ना–आफ्ना ताराहरु बालेथे तर को रह्यो, र अब यहाँ तिमी छौ, म छु र हाम्रो रहर बाँकी छ रात केवल एक प्रहर बाँकी छ । |
नदीको किनारमाबितोस् सन्ध्या मेरो एक नदीको किनारमा होला घाम पश्चिमी बादलको पुछारमा डुबेको होला वन र पाखा झिंगुरको झङ्कारमा डुबेको हुँला म पनि एक गहिरो विचारमा बितोस् सन्ध्या…….. पन्छीहरु सबै जालान् आफ्नो आफ्नो वासमा एक्लै हुँला तर म त्यहाँ टाढाको आशमा बितोस् सन्ध्या……… चिसो बतास आई फकाउला मलाई तब उदय होला तारा मेरो पूर्वको दुवारमा बितोस् सन्ध्या…… बादलको झ्यालमा जून झुल्की आउनेछ ताराहरुले गीत एक नयाँ गाउनेछन् आएर मेरो भविष्यको संसारमा बितोस् सन्ध्या……… गुन्गुनाउनेछु म पनि हुँदैन हार मलाई यद्यपि बित्दछ यो जीवन मेरो हारैहारमा बितोस् सन्ध्या………. |
नील आकासको तारालाईनील आकाशको यो तारालाई हेरिरहेछु म मेरो सहारालाई हेरिरहेकी होलिन प्रियतम मेरो दूर प्रवासबाट यही तारालाई नील आकाशको यो तारालाई । हमी जति टाढा भए पनि दिउँसो दूर दूर गए पनि सन्ध्या-समय फर्कन्छु सधैँ बलिरहने उज्यालो किनारालाई नील आकाशको यो तारालाई । हाम्रो मिलनस्थान कति अग्लो र महान् छ कति मौन, कति गम्भिर, निश्चल छ कि आउँदैन केही आवाज कहिले तर बुझ्दछु म आँखा र इसारालाई नील आकाशको यो तारालाई । |
ढल्मल ढल्मल गरीढल्मल ढल्मल गरी सेता सेता बादलसरी मलाई आकाशतिर जान नदेऊ मेरो आफ्नै धरती छाडी । कहिले प्रयास गरेँ भने पनि उँचा उडान भरेँ भने पनि तिमी मलाई हावाले हान्नू पानी पार्नू, आसिना पार्नू बिजुली–चुल्ठीले बाटो छेक्नू तल मेरै धरतीमा फ्याँक्नू ढल्मल ढल्मल गरी आकाशतिर जान नदेऊ । |
को आउँछ मेरो गीत खोस्न ?को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न, सीमा नै टपिसकेको छु मैले, को आउँछ मेरो जीत खोस्न ? को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न । वर्तमान तिम्रो छ, भविष्य मेरो होला, को आउँछ मेरो अतीत खोस्न ? को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न । प्यार नै मेरो आरम्भ थियो, प्यार नै मेरो अन्त होला, को आउँछ मेरो प्रीत खोस्न, को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न । |
समय सधैँ आइरहन्छवरिपरि छेउछाउबाट सजिला र अप्ठयारा ठाउँहरुबाट वन पाखा पहरा र हलुका सुस्केराहरुबाट आइरहन्छ समय सधैँ आइरहन्छ । पानी पानीमा बगेर पात पातमा मस्केर ऋतुहरुको आगमन र तिम्रो आवाजबाट आइरहन्छ समय सधैँ आइरहन्छ । केही भन्न छुन्छ मलाई केही बेर सुनिरहन्छ मलाई मेरो श्वासमा लुटपुटिएर मेरो क्षणहरुलाई लिएर गइरहन्छ समय सधैँ गइरहन्छ । मबाट उठेर फैलिँदै माथि पुगेर नीलो आकाश बनिरहन्छ त्यही नै मेरो अतीत हुन्छ । |
डुङ्गा राखे जलमा तिमीलेडुङ्गा राखे जलमा तिमीले हातको पतवार दिउँला । उत्थान—पतनको माझमा तूफानको किनार दिउँला । डुङ्गा अढ्यो भने कतै लहरको पर्दा उघार दिउँला । दाउ हान्न नै आए मसँग आफ्नो सवकुछ हार दिउँला । |
ऋतु वसन्त नआएको भएऋतु वसन्त नआएको भए तिमीले गीत मेरो नगाएको भए गुराँस यति रातो हुने थिएन तिमी यसरी नशर्माएको भए ! धर्तीले छातीमा फूल नलाएको भए छहरामा लहराले चुल्ठी नबाटेको भए यो वसन्तमा म के पाउने थिएँ ? पोहर वसन्तमा तिमीले क्यै नलुकाएको भए ! वनले बस्ती नछोएको भए मनमा मस्ती नआएको भए फूलको प्याला रित्तिने थिएन तिमीले यसरी नपियाएको भए ! |
कुहिरोपर पहाडमाथि पहाडभन्दा गरुङ्गो तर स्पर्शभन्दा हलुङ्गो लाम लागेर बिस्तार बिस्तार उकालो चढिरहेछ कुहिरो र म पनि चढिरहेको छु आफ्नै उकालाहरु उसको समानान्तर एकले अर्कालाई हेर्दै पहरा खोँच र खाडल तर्दै उभिरहेछु पहरा र भीरहरुमा बाढी र भेल बोक्ने नदीका तीरहरुमा हिँडिरहेछु एक्लै एक्लै क्षितिजपारिको आकाश हेर्दै बादल भित्र आफ्नो आकार कोर्दै । |
Bhana Bhanaab |
मेरो आवाजधरै मानिसहरुको एउटा ठूलो आवाज आउनेछ तिमी ध्यानले सुनिरहनू त्यसमा मेरो पनि आवाज हुनेछ फेरि झन् झन् ठूलो हुँदै जानेछ । आकार यसको, सूर्यमण्डलजस्तो घामवरिपरि सभा लागेजस्तो राती भए चन्द्रसभा बसिरहेका तारैतारा चक्रैचक्र सफा शुभ्र बाहिर भित्र सप्ताहहरुमा शहीद सप्ताह महिनाहरुमा माघ, फागुन क्रान्तिको रङ्गरोगन क्रान्तिको चिर आयु, आगमन ध्वनि चिरपरिचित मुटु ध्वनि धातु बजेजस्तो चोटमा चोट थपिँदा पनि टन्न आवाज मिलेको टन्टलापुर घाम मानौँ मध्यान्हमा बजिरहेको बन्दै आयो टाढा टाढासम्म दिशा एकै लागिरह्यो युगौँयुगसम्म नसा एकै दुवै हात फैलाएर तीनै सप्तक छोएर स्वर सागरहरुको सङ्गम ल्याइरहेको परिवर्तन लाखौँलाखको बीचमा मेरो आवाज छुट्टिएन भने चिन्न पनि सकेनौ भने खुशी हुनेछु, मिलिसकेको रहेछु अब पीर रहेन, धेरै पर छैन पुगिसकेछु एउटा निश्चयमा पाकिसकेछु, झर्ने झर्ने बेलामा । |
Reference
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-diarrhea/Medicinal Plants for skin Burns
Medicinal Plants for Hair Health
30 Medicinal Herbs For your Home
50 Medicinal Plants for Inflammation
50 Medicinal Plants Used as Spices In Nepal
Medicinal Plants for Penis Size Enlargement
Medicinal Plants for Skin diseases
Medicinal Plants for High Blood Pressure
Medicinal Plants For Diabetes (High Blood Sugar)
MEDICINAL AND AROMATIC PLANTS LISTS OF NEPAL
Medicinal Plants Of Nepal ! Genetics, Classification, Preservation, and Applications
100 Rare Medicinal Plants of Karnali Nepal! Impossible to Find Other place.
Top 25 Medicinal Plants For Boosting Memory and Treating Alzheimer
Top 15 Expensive Medicinal Plants of Nepal! Numerous Among Them Are Uncommon Globally
Shashwot Khadka Songs Lyrics and Chords
Samir Shrestha's Top Songs Lyrics And Chords
Nepali Song Lyrics And Chords of Prabesh Kumar Shreshta
All Songs Lyrics Of Wangden Sherpa
Top 10 Ankita Pun Songs with Lyrics and Chords
Strum Along: Top 24 Sushant KC Songs with Lyrics and Chords
Famous Nepali Poems of Sarita Tiwari सरिता तिवारीका कबिताहरु
Famous Nepali Poems Of Man Prasad Subba मन प्रसाद सुब्बाका कबिताहरु
Top Poems Of Dinesh Adhikari दिनेश अधिकारीका कबिताहरु
Best Poems Of Prakash Sayemi प्रकाश सायमीका कबिताहरु
Famous 10 Poem Of Siddhicharan Shrestha
Best Nepali Poem OF SaruBhakta सरुभक्तका कबिताहरु
100 Nepali Famous Haiku Poem In Nepali
Arjun Parajuli ka Nepali Kabitaharu
Some Nepali Poem Of Shekhar Dhungel शेखर ढुङ्गेलका कबिताहरु
Some Poem Of Motiram Bhatta मोतिराम भट्टका केही कबिताहरु
Some Poem Of Lekhanath Paudel लेखनाथ पौडेलका केही कबिताहरु
25 Famous Poem Of Gopal Prasaad Rimal गोपाल प्रशाद रिमालका केही कबिताहरु
Some poem of Kali Prasad Rijal काली प्रसाद् रिजालका केही कबिताहरु
Some Famous Poem Of Bhinidhi Tiwari भिमनिधी तिवारीका केही कबिताहरु
Top Poem Of Madhabh Prashad Ghimire राष्ट्रकबी माधव प्रशाद घिमिरेका कबिताहरु
10 Famous Nepali Poem Of Mahakabi Laxmi Prashad Devkota
Exploring the Literary Legacy: Bhanubhakta Acharya and His Top Ten Poems In nepali
11 types of poetry with Beautiful Short Nepali Poem
Ten Nepali Poems with English Translations for Poetry Enthusiasts Worldwide
The history of Nepali Poem And famous poets of Nepal
