The "Great Poem Collection of Bhimdarshan Roka" stands as a testament to the literary prowess and profound insight of one of Nepal's most distinguished poets. Bhimdarshan Roka, renowned as the father of Nepali Muktaka writing, crafted a remarkable body of work that continues to captivate readers with its lyrical beauty and emotional depth.
Born on January 5, 1987, in Kaldhara, Kathmandu, Roka's
early years were marked by his family's military background, as his father
served in the Indian Army. Despite the transient nature of military life,
Roka's passion for literature and poetry remained steadfast. He pursued a
degree in English from Swalan University, laying the foundation for his future
literary endeavors.
Roka's literary career took flight with the introduction of
the muktaka style to Nepali literature. Characterized by its brevity and
lyrical quality, muktaka poems offered a new form of expression that resonated
deeply with readers. Roka's poems delved into themes of love, longing,
spirituality, and the human experience, capturing the hearts and imaginations
of audiences across Nepal.
The "Great Poem Collection of Bhimdarshan Roka" is
a comprehensive anthology of Roka's most celebrated works, curated to showcase
the breadth and depth of his poetic vision. Compiled over decades of creative
exploration, the collection spans a wide range of themes and emotions, inviting
readers on a journey through the rich tapestry of Nepali life and culture.
Roka's poems are characterized by their evocative imagery,
poignant insights, and profound sense of empathy. Each verse is a testament to
his keen observation of the world around him and his ability to distill complex
emotions into exquisite lyrical compositions. From the beauty of nature to the
complexities of human relationships, Roka's poetry captures the essence of life
in all its myriad forms.
The "Great Poem Collection of Bhimdarshan Roka" is
a testament to Roka's enduring legacy as a poet and literary pioneer. Through
his words, he continues to inspire and uplift readers, offering glimpses into
the depths of the human soul and the transcendent power of art. As readers
immerse themselves in Roka's poetry, they are transported to a world of beauty,
wonder, and profound insight, where the magic of language transforms ordinary
moments into timeless works of art.
Bhimdarshan Roka: Pioneering Nepali Poet of Muktaka Style
Bhimdarshan Roka, a luminary of Nepali literature, is
revered as the father of Nepali Muktaka writing. His contributions to poetry
not only introduced a new style but also enriched the literary landscape of
Nepal. Born on January 5, 1987, in Kaldhara, Kathmandu, Roka's journey as a
poet and educator spanned decades, leaving an indelible mark on Nepali culture.
Early Life and Education
Roka's early years were shaped by his family's military
background, with his father, Hastlal Roka, serving in the Indian Army. At the
age of three, he moved with his family to a military camp called Bhakkshu in
Punjab, India. Despite the transient nature of military life, Roka's passion
for literature and poetry began to blossom.
He received his early education in a government school in
Kagada, India, before pursuing a degree in English from Swalan University. It
was during his formative years that Roka's love for poetry took root, laying
the foundation for his future endeavors in literature.
Literary Career
Roka's literary journey took flight with his pioneering work
in Nepali poetry. He introduced the muktaka style, characterized by its brevity
and lyrical quality, revolutionizing Nepali literature. His poems resonated
with readers, offering glimpses into the human experience with depth and
sensitivity.
In 2010, Roka's debut Nepali poem was published in Pragati
magazine, marking the beginning of a prolific literary career. He continued to
explore themes of love, longing, and spirituality through his poetry,
captivating audiences with his evocative verses.
Despite his profound impact on Nepali literature, Roka
remained modest about his achievements. He eschewed fame and recognition,
preferring to let his poetry speak for itself. His reluctance to publish his
works mirrored his humility, yet his influence on subsequent generations of
poets was undeniable.
Contributions and Legacy
Roka's legacy extends beyond his poetry, encompassing his
dedication to education and his role as a mentor to aspiring writers. He spent
nearly five decades in the education sector of Nepal, nurturing young minds and
imparting wisdom through his teachings.
In addition to his literary pursuits, Roka was also an
accomplished flutist, showcasing his artistic versatility and passion for
creativity. His multifaceted talents enriched the cultural tapestry of Nepal,
leaving an indelible imprint on its artistic heritage.
Throughout his life, Roka remained committed to his craft,
despite facing personal challenges. In 1973, he was afflicted with high blood
pressure, which left him paralyzed and robbed him of his ability to speak.
Despite these hardships, Roka's spirit remained undaunted, and he continued to
find solace in poetry until his passing.
Roka's contributions to Nepali literature were recognized
with prestigious awards, including the Yugakavi Siddhicharan Award and the
National Talent Award. His profound impact on the literary landscape of Nepal
earned him the admiration and respect of his peers and readers alike.
In his memory, the Bhimdarshan Roka Adarsh Guru Samman Ta
Puraskar was established, honoring his legacy and contributions to literature.
The award, bestowed annually by the Bhimdarshan Roka Memorial Fund, serves as a
testament to Roka's enduring influence on Nepali culture and literature.
Conclusion
Bhimdarshan Roka's life and work exemplify the power of
poetry to transcend boundaries and enrich the human experience. As the father
of Nepali Muktaka writing, his legacy continues to inspire generations of poets
and writers, shaping the literary landscape of Nepal for years to come. Though
he may have left this world, his words live on, weaving a tapestry of beauty,
emotion, and humanity that resonates with readers far and wide.
The great poem collection of Bhimdarshan Roka stands as a
testament to his profound literary legacy and enduring impact on Nepali
literature. Through his pioneering use of the muktaka style and his lyrical
exploration of themes such as love, longing, and spirituality, Roka captivated
readers with his evocative verses.
Despite his modesty and reluctance to seek recognition,
Roka's contributions to poetry were unparalleled, earning him the title of the
father of Nepali Muktaka writing. His poems, characterized by their brevity,
depth, and emotional resonance, continue to inspire and enchant readers across
generations.
The publication of Roka's collection, "Gham Dubi Tara
Naudeo Akash Hoon Ma," marked a milestone in Nepali literature, showcasing
the breadth and depth of his poetic talent. Translated into English by Maya
Watson, his works have transcended linguistic and cultural boundaries, reaching
audiences around the world.
Roka's legacy extends beyond his poetry, encompassing his
dedication to education and his role as a mentor to aspiring writers. His
profound impact on Nepali literature has earned him numerous accolades and
honors, including the prestigious Yugakavi Siddhicharan Award and the National
Talent Award.
As we reflect on the great poem collection of Bhimdarshan
Roka, we are reminded of the timeless beauty and enduring power of poetry to
illuminate the human experience. Through his words, Roka continues to touch
hearts and inspire minds, leaving an indelible imprint on the literary
landscape of Nepal and
एक युग भयोएक युग भयो, छाडेर घर म यात्री गर्न एक्लै सफर हिँडिरहेछु साथी ! म हिँडिरहेछु आरम्भ छाडि अन्तदेखि वेखबर ! एक युग भयो . . . सधैँ विहान हिँड्न थाल्दछु म सधैँ सांझ ताराहरु बाल्दछु म सधैँ दिनको एकै अन्त देख्दा किन हो किन लाग्दछ डर ? एक युग भयो . . . जहाँ-जहाँ वास बस्दै जान्छु ती सबलाई आफ्नै घर ठान्दछु म फर्कु यदि भोलि यही बाटो गाह्रो पर्ला मलाई चिन्न मेरै घर ! एक युग भयो . . . |
नेपाल देख्दा कतै देखेको झैँनेपाल देख्दा कतै देखेको झैँ, बिहान कतै आँगन टेकेको झैँ, यस्तो लाग्यो हृदयमा मेरो, सपनामा कतै भेटेको झैँ, नेपाल देख्दा कतै…। टाढा टाकुराबाट गाएको झैँ, पहराबाट गोरेटो आएको झैँ, यस्तो लाग्यो हृदयमा मेरो, चिर प्रवासको पसिना मेटेको झैँ, नेपाल देख्दा कतै…। हिँड्दाहिँड्दै अन्त पाएको झैँ, बिहान निस्की घर आएको झैँ, अब फर्कूँ कसरी लाग्दछ यस्तो ! यो हिमालले मलाई छेकेको झैँ, नेपाल देख्दा कतै…। |
फेवा तालपर्खिरहनू त्यो वनको किनारमा मैरै प्रतीक्षा, मेरै विचारमा फिँजाई थकिँदो आँचल आफ्नो त्यो वनको छायाँको भारमा । बादलको सेतो डुङ्गा तर्छ यहाँ— हिउँलाई बोकी हिमाल झर्छ यहाँ पग्लन्छन् किरणहरु जताततै घामले आफूलाई जब छर्छ यहाँ । हावाले पानीलाई तास्दछ यहाँ लहर लहर आपसमा मिल्दछ यहाँ हल्लाइदिन्छ हृदय मेरो— गहिरो आकाश पनि हल्लिन्छ यहाँ । तिमी छौ र पँधेर्नीको बिहान छ यहाँ चखेवा र चखेवीको मिलन छ यहाँ पाइन्छ छायाँ पन्छीको पानीमा आकाशलाई छुने उडान छ यहाँ । आँचल निकै समाली समालीकन ताराहरुको लाखौँ पाला बालीकन हेरिरहनू तिमी बाटो मेरो लहर लहरमा माथा उचालीकन । |
ए रात ए दिन रोक रोकआगो आफै त के लाग्ला कसैको गल्तीले लागेको होला अथवा जानी जानी कसैले लगाएको त्यस्तो किन गरेको होला ? सोध न सोध, केही त भन्ला । दीयो, चुल्हा र चिता चकमक पत्थर र मैनबत्ती यी हुन् सबै एकै समूहका घामको परिधिबाट निस्केर यहाँ आएको अग्नि जानेर बाले घामजस्तै, अरु पनि स्वभाव छ उस्तै बलिरहन्छ यो चोइटा घाम उदाइरहन्छ आफ्नै सीमाभित्र छैनन् पनि छन् पनि यसको भित्र अंश छ केही अवश्य मभित्र दीयो बल्छ, पूजा हुन्छ बत्ती बल्छ उज्यालो मेहनत र मजदूरीले बल्छ चुल्हो मरेपछि मात्र चिता अग्निको अन्तिम आवश्यकता आवश्यक परे सबैले बाल्ला । |
मेरो देशजहाँ बादलले सधैँ बिसान पाउँछ जहाँ पुग्न् बादलको उद्देश्य हो त्यही एक एक खोला र दुई दुई उकालाहरु मेरो देश हो । जहाँ बिहानले हिमालमा किरणहरु बिउँझाएको छ नदी दुवै किनार समाती तल आएको छ उभिइरहन्छन् बाँधिएका वनहरु जहाँ ढुङ्गा र पानीले गीत गाएको छ ! जहाँ पर्वत उभी–उभी थाकेर तल बेँसीमा आई बिसाएको छ मेरो बर्सात आई रुझाउँछ मलाई जहाँ पर्वतले पाल टाँगेको छ । |
तिम्रो जन्ममुहूर्ततिमी नाचिरहेछौ तिम्रो नाच एक विशाल भवन छन् जहाँ मुद्रा र हजारौँ हातहरु खुट्टैखुट्टा र स्तम्भैस्तम्भहरु फन्कैफन्काहरु कोठैकोठाहरु भरिएको छ भवन झ्यालैझ्याल,ढोकैढोकाहरुले देखिन्छ भित्रभित्र डो¥याई लैजान्छ भित्रैभित्र अटाएका छन् जहाँ हजारौँ मानिसहरु लाखौँ कम्पन र तरल तरङ्गहरु हे सृजना ! हे पानी–लहर ! तिम्रो किनार किनारमा गाउँगाउँ र शहरैशहरहरु हे नेपाली नदीका भुल्का हो ! यो तिम्रो जन्ममुहूर्त आज तिम्रो जन्मदिन ! |
तिम्रो सामिप्यजति जति म तिम्रो वर वर पुग्छु लाग्छ उत्ति नै झन् पर पर हुन्छु यो कस्तो सफर ? मृत्यूभन्दा पनि पर निकटताभन्दा कोसौँ दूर जहाँ जीवन शुरु हुन्छ म जन्मिरहन्छु जन्मिरहन्छु मभित्रको बच्चामा । |
हिमाल बोलाउँछप्रिय ! जाऊँ हिँड त्यो ठाउँमा जहाँबाट छर्लङ्ग देखिन्छ हिमाल र शुरु हुन्छ यसको सीमाना त्यहाँसम्म आई खोजिरहन्छ तिमीलाई, मलाई र हामीजस्ता कैयौँ कैयौँलाई ! सङ्लो, सङ्लो शुभ्र, स्निग्ध बसिरहेको……… उठिरहेको आफ्ना चुली आफै पार गरी गरी सयौँ पर्वतसम्म गएको ऐनैऐनाको स्निग्ध हेराइमा बोलाउँछ आफूले आफूलाई हेर्न तिमीलाई, मलाई र हामीजस्ता कैयौँ कैयौँलाई ! |
तिम्रो बिचारको घेराधरतीको फराकिलोपन, तिम्रो विचारको घेरा उठिरहन्छ, चुपचाप पातलिँदै जान्छ इशाराभन्दा पनि पातलो, मीठो बोली–वचनभन्दा पनि हल्का रेशममा रेशम राखेजस्तो सधैँ मलाई छोइरहन्छ आकाशका यी रुपरेखा ! परेवाको बथान खाइरहेको कावा बिहानीपखको हावा लहरपछि लहर, आफ्नोपनको कलिलोपनमा यौवन अडेको परिपक्वतामा पालुवा पलाएको तिम्रो जानु र आउनु यता उता, दश दिशा, सधैँ मलाई छोइरहन्छ आकाशका यी कोठैकोठा ! |
मनभरि बुढियाबौद्ध मन्दिरको विशेषता सन्तुलित, खँदिलो, बेजोड सीप कलाको मन्दिरभित्र मन्दिरैमन्दिर पत्रैपत्र चट्टान टन्न बजिरहेको धातु टम्म बसेको इँटहरुको बनोट सधैँ अडिरहने अठोट । देखेँ–आँखाभरि लिएर मनभरि बसालेर हातैहातमा उठाएर कलाकार उभिरहेको इतिहास लिएर दगुरिरहेका म्यागजिन र टुरिष्टहरुको क्यामरामा नतमस्तक, मन्दिरको अघि उभिई देखेँ–कसिङ्गर बढारी वर्षौँ थुपारिएको झुत्रैझुत्राको पुतला भेलले बगाई बगर छेउ हुत्याई वर्षौँ खङ्र«ङ्ग सुकेका जरा– एउटी बूढी गुडुल्की पल्टिरहेकी कसैले केही नदिई कसैसँग केही नलिई एकटक मन्दिर मात्र हेरिरहेकी आफू र मन्दिर दाँजिरहेकी कलासँग उभिई दगुर्न खोजिरहेकी म्यागजिन र टुरिष्टहरुको क्यामरामा आँखाभरि बुढिया बसालेर शहरतिर आउँदा देखेँ–बाटोको अघि अघि तिनी हिँडिरहेकी मलाई डोरयाइरहेकी फर्केर हेर्छु मन्दिर ओझेल ओझेल परिसकेछ । |
कुरिरहेछुम पनि सँगसँगै उभेको थिएँ यौटै उत्साह, यौटै उमङ्ग तिएर । साथीहरु शहीद भएपछि एक किसिमको उज्यालो हराएपछि खरानीहरुको थुप्रो लिएर कुरिरहेछु, कुरिरहेछु ! |
बर्सातमेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो किन नदगुरुँ पोल्टो थापी दूर देशको सौगात आयो । मेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो । किन न जोड जोडले बोलूँ उकुस–मुकुस यो हृदय खोलूँ झरझर झरझरको स्वरले सबैको स्वर सात डुबायो । मेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो । आकाशमा उडिरहेको कालो बादल धरतीमा दगुरिरहेको छायाँ पागल किन न छोऊँ म दुवै किनार आज नदी उर्ली उर्ली एक साथ आयो । मेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो । |
तिमी एक्लै छैनौहाम्रो उठबस र कैयौँ सहवासहरुले बनाएका क्षितिज र कैयौँ आकाशहरुले धेरै दिनका धेरै धेरै कुरा कथा, कविता र इतिहासहरुले साथ तिमीलाई दिइरहेछन् साथ तिम्रो लिइरहेछन् । डाँडाकाँडा वनपाखा तसवीरहरुले पहिरो र पहाडहरु थामिरहेका भीरहरुले अघि अघि र अहिलेका वीरहरुले साथ तिमीलाई दिरहेछन् साथ तिम्रो लिरहेछन् । फूल र पातहरु ली उभिरहने रुखहरुले कुरा बुझ्ने म्ुटु र मौन मौन मुखहरुले सबैका आप्mना आप्mना सुख र दुःखहरुले साथ तिमीलाई दिरहेछन् साथ तिम्रो लिरहेछन् । |
एक युग भयोएक युग भयो, छाडेर घर म यात्री गर्न एक्लै सफर हिँडिरहेछु, साथी ! म हिँडिरहेछु आरम्भ छाडी अन्तदेखि बेखबर ! एक युग भयो… सधैँ बिहान हिँड्न थाल्दछु म सधैँ साँझ, ताराहरु बाल्दछु म सधैँ दिनको एकै अन्त देख्दा किन हो किन लाग्दछ डर ? एक युग भयो… जहाँ जहाँ वास बस्दै जान्छु ती सबलाई घर आफ्नै ठान्दै जान्छु फर्र्कूँ यदि भोलि यही बाटो गाह्रो पर्ला चिन्न मलाई मेरै घर ! एक युग भयो… |
नील आकाशको यो तारालाईनील आकाशको यो तारालाई हेरिरहेछु म मेरो सहारालाई हेरिरहेकी होलिन् प्रियतम मेरो दूर प्रवासबाट यही तारालाई नील आकाशको यो तारालाई । हामी जति टाढा भए पनि दिउँसो दूर दूर गए पनि सन्ध्या–समय फर्कन्छु सधैँ बलिरहे उज्यालो किनारालाई नील आकाशको यो तारालाई । हाम्रो मिलनस्थान कति अग्लो र महान् छ कति मौन, कति गम्भीर, निश्चल छ कि आउँदैन केही आवाज कहिले तर बुझ्दछु म आँखा र इशारालाई नील आकाशको यो तारालाई । |
रात केवलरात केवल एक प्रहर बाँकी छ तीन प्रहरको अन्तिम असर बाँकी छ पश्चिममा पुगेकी एक्ली चाँदनीलाई केवल यौटा मेरै भर बाँकी छ रात केवल एक प्रहर बाँकी छ । कयौँले यहाँ रातको गीत थालेथे आफ्ना–आफ्ना ताराहरु बालेथे तर को रह्यो, र अब यहाँ तिमी छौ, म छु र हाम्रो रहर बाँकी छ रात केवल एक प्रहर बाँकी छ । |
नदीको किनारमाबितोस् सन्ध्या मेरो एक नदीको किनारमा होला घाम पश्चिमी बादलको पुछारमा डुबेको होला वन र पाखा झिंगुरको झङ्कारमा डुबेको हुँला म पनि एक गहिरो विचारमा बितोस् सन्ध्या…….. पन्छीहरु सबै जालान् आफ्नो आफ्नो वासमा एक्लै हुँला तर म त्यहाँ टाढाको आशमा बितोस् सन्ध्या……… चिसो बतास आई फकाउला मलाई तब उदय होला तारा मेरो पूर्वको दुवारमा बितोस् सन्ध्या…… बादलको झ्यालमा जून झुल्की आउनेछ ताराहरुले गीत एक नयाँ गाउनेछन् आएर मेरो भविष्यको संसारमा बितोस् सन्ध्या……… गुन्गुनाउनेछु म पनि हुँदैन हार मलाई यद्यपि बित्दछ यो जीवन मेरो हारैहारमा बितोस् सन्ध्या………. |
नील आकासको तारालाईनील आकाशको यो तारालाई हेरिरहेछु म मेरो सहारालाई हेरिरहेकी होलिन प्रियतम मेरो दूर प्रवासबाट यही तारालाई नील आकाशको यो तारालाई । हमी जति टाढा भए पनि दिउँसो दूर दूर गए पनि सन्ध्या-समय फर्कन्छु सधैँ बलिरहने उज्यालो किनारालाई नील आकाशको यो तारालाई । हाम्रो मिलनस्थान कति अग्लो र महान् छ कति मौन, कति गम्भिर, निश्चल छ कि आउँदैन केही आवाज कहिले तर बुझ्दछु म आँखा र इसारालाई नील आकाशको यो तारालाई । |
ढल्मल ढल्मल गरीढल्मल ढल्मल गरी सेता सेता बादलसरी मलाई आकाशतिर जान नदेऊ मेरो आफ्नै धरती छाडी । कहिले प्रयास गरेँ भने पनि उँचा उडान भरेँ भने पनि तिमी मलाई हावाले हान्नू पानी पार्नू, आसिना पार्नू बिजुली–चुल्ठीले बाटो छेक्नू तल मेरै धरतीमा फ्याँक्नू ढल्मल ढल्मल गरी आकाशतिर जान नदेऊ । |
को आउँछ मेरो गीत खोस्न ?को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न, सीमा नै टपिसकेको छु मैले, को आउँछ मेरो जीत खोस्न ? को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न । वर्तमान तिम्रो छ, भविष्य मेरो होला, को आउँछ मेरो अतीत खोस्न ? को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न । प्यार नै मेरो आरम्भ थियो, प्यार नै मेरो अन्त होला, को आउँछ मेरो प्रीत खोस्न, को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न । |
समय सधैँ आइरहन्छवरिपरि छेउछाउबाट सजिला र अप्ठयारा ठाउँहरुबाट वन पाखा पहरा र हलुका सुस्केराहरुबाट आइरहन्छ समय सधैँ आइरहन्छ । पानी पानीमा बगेर पात पातमा मस्केर ऋतुहरुको आगमन र तिम्रो आवाजबाट आइरहन्छ समय सधैँ आइरहन्छ । केही भन्न छुन्छ मलाई केही बेर सुनिरहन्छ मलाई मेरो श्वासमा लुटपुटिएर मेरो क्षणहरुलाई लिएर गइरहन्छ समय सधैँ गइरहन्छ । मबाट उठेर फैलिँदै माथि पुगेर नीलो आकाश बनिरहन्छ त्यही नै मेरो अतीत हुन्छ । |
डुङ्गा राखे जलमा तिमीलेडुङ्गा राखे जलमा तिमीले हातको पतवार दिउँला । उत्थान—पतनको माझमा तूफानको किनार दिउँला । डुङ्गा अढ्यो भने कतै लहरको पर्दा उघार दिउँला । दाउ हान्न नै आए मसँग आफ्नो सवकुछ हार दिउँला । |
ऋतु वसन्त नआएको भएऋतु वसन्त नआएको भए तिमीले गीत मेरो नगाएको भए गुराँस यति रातो हुने थिएन तिमी यसरी नशर्माएको भए ! धर्तीले छातीमा फूल नलाएको भए छहरामा लहराले चुल्ठी नबाटेको भए यो वसन्तमा म के पाउने थिएँ ? पोहर वसन्तमा तिमीले क्यै नलुकाएको भए ! वनले बस्ती नछोएको भए मनमा मस्ती नआएको भए फूलको प्याला रित्तिने थिएन तिमीले यसरी नपियाएको भए ! |
कुहिरोपर पहाडमाथि पहाडभन्दा गरुङ्गो तर स्पर्शभन्दा हलुङ्गो लाम लागेर बिस्तार बिस्तार उकालो चढिरहेछ कुहिरो र म पनि चढिरहेको छु आफ्नै उकालाहरु उसको समानान्तर एकले अर्कालाई हेर्दै पहरा खोँच र खाडल तर्दै उभिरहेछु पहरा र भीरहरुमा बाढी र भेल बोक्ने नदीका तीरहरुमा हिँडिरहेछु एक्लै एक्लै क्षितिजपारिको आकाश हेर्दै बादल भित्र आफ्नो आकार कोर्दै । |
Bhana Bhanaab |
मेरो आवाजधरै मानिसहरुको एउटा ठूलो आवाज आउनेछ तिमी ध्यानले सुनिरहनू त्यसमा मेरो पनि आवाज हुनेछ फेरि झन् झन् ठूलो हुँदै जानेछ । आकार यसको, सूर्यमण्डलजस्तो घामवरिपरि सभा लागेजस्तो राती भए चन्द्रसभा बसिरहेका तारैतारा चक्रैचक्र सफा शुभ्र बाहिर भित्र सप्ताहहरुमा शहीद सप्ताह महिनाहरुमा माघ, फागुन क्रान्तिको रङ्गरोगन क्रान्तिको चिर आयु, आगमन ध्वनि चिरपरिचित मुटु ध्वनि धातु बजेजस्तो चोटमा चोट थपिँदा पनि टन्न आवाज मिलेको टन्टलापुर घाम मानौँ मध्यान्हमा बजिरहेको बन्दै आयो टाढा टाढासम्म दिशा एकै लागिरह्यो युगौँयुगसम्म नसा एकै दुवै हात फैलाएर तीनै सप्तक छोएर स्वर सागरहरुको सङ्गम ल्याइरहेको परिवर्तन लाखौँलाखको बीचमा मेरो आवाज छुट्टिएन भने चिन्न पनि सकेनौ भने खुशी हुनेछु, मिलिसकेको रहेछु अब पीर रहेन, धेरै पर छैन पुगिसकेछु एउटा निश्चयमा पाकिसकेछु, झर्ने झर्ने बेलामा । |
Reference
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-diarrhea/Medicinal Plants for skin Burns
Medicinal Plants for Hair Health
30 Medicinal Herbs For your Home
50 Medicinal Plants for Inflammation
50 Medicinal Plants Used as Spices In Nepal
Medicinal Plants for Penis Size Enlargement
Medicinal Plants for Skin diseases
Medicinal Plants for High Blood Pressure
Medicinal Plants For Diabetes (High Blood Sugar)
MEDICINAL AND AROMATIC PLANTS LISTS OF NEPAL
Medicinal Plants Of Nepal ! Genetics, Classification, Preservation, and Applications
100 Rare Medicinal Plants of Karnali Nepal! Impossible to Find Other place.
Top 25 Medicinal Plants For Boosting Memory and Treating Alzheimer
Top 15 Expensive Medicinal Plants of Nepal! Numerous Among Them Are Uncommon Globally
Shashwot Khadka Songs Lyrics and Chords
Samir Shrestha's Top Songs Lyrics And Chords
Nepali Song Lyrics And Chords of Prabesh Kumar Shreshta
All Songs Lyrics Of Wangden Sherpa
Top 10 Ankita Pun Songs with Lyrics and Chords
Strum Along: Top 24 Sushant KC Songs with Lyrics and Chords
Famous Nepali Poems of Sarita Tiwari सरिता तिवारीका कबिताहरु
Famous Nepali Poems Of Man Prasad Subba मन प्रसाद सुब्बाका कबिताहरु
Top Poems Of Dinesh Adhikari दिनेश अधिकारीका कबिताहरु
Best Poems Of Prakash Sayemi प्रकाश सायमीका कबिताहरु
Famous 10 Poem Of Siddhicharan Shrestha
Best Nepali Poem OF SaruBhakta सरुभक्तका कबिताहरु
100 Nepali Famous Haiku Poem In Nepali
Arjun Parajuli ka Nepali Kabitaharu
Some Nepali Poem Of Shekhar Dhungel शेखर ढुङ्गेलका कबिताहरु
Some Poem Of Motiram Bhatta मोतिराम भट्टका केही कबिताहरु
Some Poem Of Lekhanath Paudel लेखनाथ पौडेलका केही कबिताहरु
25 Famous Poem Of Gopal Prasaad Rimal गोपाल प्रशाद रिमालका केही कबिताहरु
Some poem of Kali Prasad Rijal काली प्रसाद् रिजालका केही कबिताहरु
Some Famous Poem Of Bhinidhi Tiwari भिमनिधी तिवारीका केही कबिताहरु
Top Poem Of Madhabh Prashad Ghimire राष्ट्रकबी माधव प्रशाद घिमिरेका कबिताहरु
10 Famous Nepali Poem Of Mahakabi Laxmi Prashad Devkota
Exploring the Literary Legacy: Bhanubhakta Acharya and His Top Ten Poems In nepali
11 types of poetry with Beautiful Short Nepali Poem
Ten Nepali Poems with English Translations for Poetry Enthusiasts Worldwide
The history of Nepali Poem And famous poets of Nepal
