Toya Gurung's poetry resonates with simplicity and depth, capturing the essence of human experience. "Suryadaha" and "Dewal Ghumepachi" stand as timeless masterpieces.
Among the illustrious body of work by Toya Gurung, several
poems stand out as enduring testaments to her poetic genius and profound
insight into the human condition. "Suryadaha," the titular poem of
her debut collection, evokes the mesmerizing spectacle of the Sri Lankan sun,
weaving a tapestry of luminous imagery that captures the ethereal beauty of
dawn's embrace. In "Dhoopi," Gurung delves into the depths of
existential introspection, navigating the labyrinthine corridors of identity
and belonging with lyrical precision. "Mero Itihaas Bannecha," her
first impromptu creation at the tender age of fifteen, serves as a harbinger of
her poetic prowess, offering a glimpse into the clairvoyant vision that would define
her literary oeuvre. Through these and other masterpieces, Toya Gurung emerges
as a beacon of poetic brilliance, illuminating the human experience with her
poignant verse and timeless wisdom.
Toya Gurung, the illustrious poet of Nepal, was born in
1947, marking the beginning of a life destined to be intertwined with
literature and poetry. As the eldest among seven siblings, her journey was
marked by a tapestry of experiences, spanning from her childhood spent
traversing Nepal and India due to her father's service in the Nepal Army, to
her remarkable contributions to Nepali literature over a span of 56 years.
Early Influences and Divine Calling
Toya Gurung's literary odyssey commenced in her youth,
nurtured by familial and serendipitous encounters. Fondly referred to as
Thulnani (eldest girl child) by her loved ones, she inherited the poetic
essence from her mother, a woman of profound wisdom and poetic depth despite
lacking formal education. It was within the nurturing embrace of familial
conversations and the rich cultural tapestry of her upbringing that Toya's
affinity for poetry germinated.
The pivotal moment in Toya's literary journey unfolded in
1971, when Kedar Man Vyathit, the chancellor of Nepal Academy, stumbled upon
her poetic prowess during a literary gathering. Entranced by her poignant
verses, he extended the opportunity to publish her works, thus catalyzing her
formal entry into the realm of Nepali literature. Despite facing an early
setback with the loss of her manuscript, Toya's indomitable spirit, nurtured by
the wise words of her mother, propelled her forward, reinforcing her conviction
in her innate talent and purpose.
Literary Maturation: Crafting a Unique Voice
Toya Gurung's literary oeuvre bears the indelible imprint of
her distinct voice, characterized by its taut, hallucinatory narrative that
transcends mere exposition to evoke profound emotions and contemplation. Her
poetic repertoire, encompassing two poetry collections, two long poems, and a
collection of stories, reflects a narrative ethos steeped in irony,
playfulness, and incisive observation, diverging from the conventional
emotional tenor of Nepali poetry.
Critically acclaimed both domestically and internationally,
Toya's poetry resonates with readers not only within the academic corridors of
Nepali universities but also across borders, transcending linguistic confines
through translations by notable figures such as Ann Hunkins. Her works,
featured in esteemed literary publications like Norton's "Language for a
New Century" and Dānta, bear testament to her enduring legacy as a
literary luminary with a global reach.
Crafting Poetry: Observations and Reflections
Toya Gurung's creative process unfolds as a delicate
interplay between observation and introspection, grounded in a profound reverence
for the natural world and the human experience. Drawing inspiration from her
surroundings, she infuses her verses with vivid imagery and emotive resonance,
capturing the ephemeral beauty of everyday moments with poetic precision.
Her poetic gaze, honed by a lifetime of contemplation and
solitary reflection, penetrates the veneer of superficiality to unveil the
profound truths that lie beneath. Whether chronicling the Sri Lankan sun's
luminous embrace or the intimate nuances of interpersonal relationships, Toya's
poetry serves as a lyrical testament to the enduring power of human connection
and the transcendent beauty of the natural world.
Balancing Creativity and Career: A Testament to Resilience
Toya Gurung's literary pursuits unfolded in parallel with her
professional endeavors, navigating the intricate dance between artistic passion
and pragmatic necessity. Despite dedicating 23 years of her life to a career at
Nepal Bank, her commitment to the written word remained unwavering, finding
solace and inspiration amidst the mundane routines of daily life.
Employing her lunch breaks and fleeting moments of respite
to indulge her creative impulses, Toya exemplifies the resilience and tenacity
inherent in the pursuit of artistic fulfillment. Her modesty and unassuming
demeanor belie the profound impact of her contributions to Nepali literature,
underscoring the enduring legacy of a poet whose words continue to resonate
across generations.
The Loneliness of Creation: A Poetic Lament
Despite the acclaim and accolades bestowed upon her, Toya
Gurung's artistic journey is not devoid of solitude and introspection. Bereft
of the comforting presence of her beloved mother and husband, she grapples with
the existential weight of her solitary existence, finding solace amidst the
silent reverie of her creative process.
Her poignant reflections on the transient nature of human
existence and the impermanence of artistic recognition resonate with a
universal poignancy, echoing the sentiments of countless artists who find
themselves ensnared in the labyrinthine corridors of creative solitude. Yet,
amidst the shadows of loneliness, Toya's poetry remains a beacon of light,
illuminating the path for future generations of poets and dreamers.
Legacy and Continuing Influence
Toya Gurung's indelible imprint on Nepali literature
transcends the confines of time and space, weaving a narrative tapestry that
resonates with readers across generations and borders. Her unwavering
dedication to the craft of poetry, coupled with her profound insights into the
human condition, ensures her enduring legacy as a literary luminary and a
beacon of inspiration for aspiring writers worldwide.
As her words continue to echo across the corridors of
literary history, Toya Gurung stands as a testament to the transformative power
of poetry and the enduring legacy of those who dare to lend their voice to the
silent symphony of the human experience. In the annals of Nepali literature,
her name shines brightly, a timeless testament to the enduring power of the
written word.
ग्लाड ग्लाडियोलस पानी अमलाबर्षातको हुर्मत अध्यारिदै आकाश र्झछ कोठामा तनक्क चारैतिर मिलेको एउटा असुन्दर तिक्तता लिएर निस्कन्छ बाहिरतिर ओछ्यान बारुले हास्छौ - उद्दिप्त शिखरहरु नाम उर्लेको लाटोबुंगो मुढा ठोस्छौ उसैतिर भित्तामा उकाली चित्र दोहोरी ह्रदय जोडछौं चुडछौं - कसेको तुना तुर्लुङ्ग शवको आन्द्रा - निस्पट्ट घाममा तरेली खेलेर विचरण गर्दा - हुन ज्योति/ज्योतिर्मय फुस्सा जिन्दगी - फुस्सा कथन - फुस्सा चरण नागीले तेर्स्याएको उनको तसवीर/उनीहरुको सेलुलर माटो निर्धक्क सुतेकाहरु सलबलाए/सुसाए ताती जन्ती - फुस्सा धुन, स्वीट सावर क्या ! सावरी झिम झिम परेली - षोडश/षोडशी - भोलि भेटौंला के बस्नु गजधम्म ग्लाड ग्लाडियोलस - पानी अमला |
राज्यकवितादिलमा खुलेको नीलो आकाशमा ताराको बुट्टा भनेको राज्यकविता बादलको छ्याक्ला भनेको पनि राज्यकविता डम्म बादल भनेको पनि राज्यकविता झर्छ एउटा मधुर मुस्कान, त्यो हाँसेको दिन हुन्छ या रोएको दिन हुन्छ— त्यो पनि एउटा राज्यकविता तर, कहिलेकाहीँ त यसै मन बिथोलिएर पनि घाम ओइलिन्छ तर घाममा फुलेको फूल भने ओइलिएको हुँदैन यसरी कति पटक जुधेको प्रकृतिसँग प्रश्न भयो उत्तरमा— तिमी हिँड आफ्नो धरातलमा आफ्नो आकृतिमा पवित्र वसुधा भएर हिँड प्रकृति पनि तिम्रो राज्यकविता भएर हिँड भवितव्य पनि तिम्रो राज्यकविता भएर हिँड । |
मनदुख्छ मानिसको नदुख्ने छाती यति कोलाहल यो बीभत्स त्यहां घाम र, यहां म उनको पोटिलो शरीर तर उनको पातलो शरीर सारै प्रिय पनि मेरो जिन्दगीको कठोर सत्य र, मात्र विकल्पमा उनलाई अंगालिराखेको छु अब लाग्यो दिन भए पनि उस्तै रात भए पनि उस्तै मायाका ती अविरल छालहरु अनन्त… मानौं सुक्न आंटेका ग्लानिहरु अहिले दुखिराखेको छ यहां भित्र भित्र |
इतरकहिले मेरो नाउँ त्यो प्रकाशन गृहको हातमा आउला आशा पनि छैन र कोसिस पनि कसैले सोधपुछ पनि गर्दैनन् । केही वर्ष अगाडि त्यहीँ गृहको मुख्य नाइकेले त्यहाँबाट प्रकाशन भएका सामग्रीहरूको सूची देखाए यसमा कसैको छुटेको छ भने खोजीनीति गरी छाप्ने प्रयास गर्दैछु भने त्यो छूटमा पर्ने मै हुँ भन्न पनि भएन अर्थात् म र मजस्ताको खोजी छैन त्यो पक्कै हो कुनै ठाउँमा आसिन हुँदा पनि त्यति चासो देखाउँदैनन् त्यो ठाउँमा अरू नै हुँदो हो त अगाडि पछाडि र बीचका संज्ञाहरू धेरै सिँगारपटार गरेर झुण्ड्याउँथे होला अरूलाई त्यसरी मान सम्मान गर्ने बानीआनीलाई रोक्न जाने र कसै मार्फत् मनाउने कुरा पनि व्यर्थ हो कवि लेखकको नाम माथि पार्न या चर्चा परिचर्चामा ल्याउन दैनिकी खबरकागजहरू सबैजसोले साथ दिनुपर्छ साहित्यिक पत्रपत्रिका भन्छन् त्यो साथ दिनु भनेको सम्पादक, सञ्चालक, संवाददाता, संस्थापक कोही न कोही आफू नजिकको हुनुपर्यो । यो त पक्कै हो-त्यो मित्रले भने लौ! तिम्रो कुरा पनि सही नै होला कहाँ कहाँ चासो राख्नु हरेक दिन कुनै न कुनै पीडित र पीडामुक्त साथीहरू पनि भेटिन्छन् उनीहरूको पनि गुनासो यही हुन्छ मलाई पीडितले भनेको ठीकै लाग्यो उनको कुरामा मेरो समेत असन्तुष्टि थपियो तर पीडामुक्त साथीहरू व्याप्त भएर पनि असन्तुष्ट देखिँदा अर्को अन्योलजस्तो त्यहाँ थपियो त्यसै मध्येका एक जनाले केही समय अगाडि भन्याथे ः केही लेखेर दिनुस् न पत्रिकाका लागि के लेख्नु मैले भनेको थिएँ समसामयिक राजनीतिसँग साहित्य अमिल्दो भएको कुरा मलाई आश्चर्य लागेको थियो समसामयिक राजनीतिसँग साहित्य अमिल्दो भएको कुरा एक त म राजनीति बुझ्दै बुझ्दिनँ अर्को राजनीतिका मान्छे भनेपछि छेउमै पर्न मन लाग्दैन झन् अहिलेको राजनीति त….. उनले भने त्यसो भन्नु हुँदैन हाम्रो बाँच्ने आधार नै अहिलेको यही हो यसमा चलखेल गर्न जसले जान्यो त्यही मान्छे नै ठूला पदमा ठाउँ ओगट्न पुग्छन् होइन खोइ अहिलेसम्म त्यसो गरिएको छैन हिजो अस्तिको मोटो परिरहेकाले मलाई सिकाउन खोज्छ नाथे…..मनमनै मुरमुरिएको थिएँ हिलोभन्दा दुर्गन्धित दलदलमा फस्ने इच्छा छैन यति चाहिँ उसलाई सुनाउन नै भनें हो, यसैले तपाईंलाई बिर्सने गर्छन् अब सम्झे पनि तपाईंको कुरा काट्ने हुन्छन् ठीकै छ-यस्तो धेरै सहीसकें र सहँदैछु एउटा पत्रिकाको स्तम्भ लेख्दा हजार सय जति पनि भोलि त फेरि त्यो स्तम्भ ढल्ने सम्भावना हुन्छ नै कति त ढलि सकेका पनि छन् राम्रो मलजल नित्य नपरेपछि त्यसको पनि आयु थोरै हुन्छ यो चाहिं मैले मनमनै भनें बढ्दो ताप र सिमसिमे झरीले धेरै बेर फुटपाथमा उभेर गफ गरिरहन मन लागेन होइन छुटौं होला साथी हो भनंे एक जना त छुट्ने कुरा जस्तो गरें तर अर्को चाहिँ भन्न खोजेको के हो राजनीति हो भने त्यो होइन, साहित्य हो भनें साहित्यको चर्चा छेउ पुच्छर आ छैन छुट्नै मन गर्दैन आफ्नो हातले उसको हातलाई थमथमाउँदै भनें- होइन यस्तो कुरा त लेखेर दिनु्स् न पत्रिकालाई छापिहाल्छन् नि बहुआयामिक, बहुविचार, बहुचिन्तन, बहुलवाद, वहुप्रवाह बहुलेखनतिर हात हाल्नुस्-तपाईंजस्तो लेखकको आवश्यक छ यहाँ नभए त्यहाँ, त्यहाँ नभए उहाँ जताततै यत्रतत्र सर्वत्र फेरि फेरि आन्दोलन भयो भने व्यानर बोकेर हिँड्ने ब्यानर समात्न असजिलो लाग्यो भने पहिलो पङ्क्तिमा स्वर दिने नभए दोस्रो तेस्रो भएर गाजेगुजे हुने हो यस्तो गर्नु भो भने पक्कै अग्रपङ्क्तिमा नभए ती पङ्क्तिहरू सम्झदै जाँदा कतै न कतै तपाईर्ंं हुनुहुन्छ भन्ने पक्का भएपछि नाम त त्यहाँ अकाट्य सोह्रैआना छुट्नु हुन्न यतिबिघ्न भन्दा पनि ऊ बोल्न छाड्दैन ए बाबा ठाकुरे के आइलाग्यो यस्तो आज २ घण्टा भइसक्यो जीउका लुगाहरू जताततैबाट भिज्न थालिसके घरिघरि माथि निधारदेखि तल च्यापुसम्म दाहिने हातको पञ्जाले थोपाथोपा पानी नापेर तल झार्छ र हात झट्कार्छ । भैगो छुटौं न अब भनें- भन्छु पटक्कै मुख बन्द गर्दैन । उल्टै असार साउनको महिना यति पनि नभिजे के आनन्द लिनु बर्षाको भन्छन् पहाडतिर हुँदो हो त अर्थात् जहाँ छौ त्यहीं खेत हुँदो हो त धान रोपाईं गरिन्थ्यो अब यहाँ कुरै कुराको रोपाईं त हो नि ! खुट्टा कटकट दुख्न थालिसक्यो नजिक कतै चिया पसल छैन घर त नजिकै छ नि घर जाउँ भन्नु भएन निथु्रक्क रुझिसक्यौं म लगायत उनीहरू अर्कोले भने-ल भयो अब कवि, उपन्यासकार, नाटककार, निबन्धकार, सम्झनाकार सबै हुन नेताहरू त्यसैले कुशल राजनीतिज्ञ बन्न नसक्या हुन् यिनीहरूका बारे जति कुरा गरे पनि कुरालाई कुरैको दुःख यिनीहरू माओत्सेतुङजस्ता कवि पनि होइनन् न त मित्तेराँजस्ता साहित्यका र कतिलाई थाहा छ कतिलाई छैन त्यसैले अब छुटौं धेरै भिजियो कुनै दिन किताब छाप्नु भो भने खोजौंला, पढौंला उनलाई उसले मन नपरेको कवि लेखक अगाडि परे भनें टाउको झुकाउने, मुन्टो बटार्ने, अलिकति घमण्डजस्तो देखाउने बानी पनि त्यतिखेरै अनुभव गरियो के भन्न खोज्या हो मूल कुरोमा ऊ अझै प्रवेश हुन सकेको छैन यी सब कुराहरू तपाईंका अमूल्य विचार हुन् लेख्नुस् एउटा निबन्धजस्तो पारेर अर्थात् लघु उपन्यासजस्तो पारेर अर्थात् संस्मरणजस्तो पनि छाप्न दिनुस् अबश्य छाप्नेछन् मौका यही हो फेरि यिनै धाराप्रवाह विचारहरू अर्को पटक भेट्दा फुर्ने हो कि होइन घर पुग्ने बित्तिक्कै थपक्क लेख्न बस्नुस् भनें मुन्टो हल्लाए लेख्छु भन्या हो कि सकिनँ भन्या हो-दुबै अर्थ लाग्ने गरी माथिल्ला ओंठ अलिक मास्तिर फर्काए फेरि तलतिर पारे अनि विषय अर्कै पारेर भटभटाउन थाले सँगै उभेका साथीले भनें-मलाई त जैसीदेवलसम्म पुग्नु छ एकजना लेखक त्यहाँ भेट्न आउनेवाला हुनुहुन्छ आज एक रात मसँगै आफ्ना लेखनका बारेमा परेको समस्या भन्ने भएका छन् सायद रात छर्लङ्ग होला उसँग बहस गर्दा ऊ हतारिएपछि बल्ल ल त जाउँ है भनेर खचाखच भरिएको माइक्रोबसको ढोकामा झुण्डिन पुगे ऊ । |
शताब्दी पग्लेको ओढारसित मान्छेफुत्किन्छ प्रतिध्वनि ओढारभित्र ठोक्किएर कोच्चिएर, कोप्चिएर ओढारभित्र जिन्दगी खाँदिएर मान्छे… मान्छे दब्बिएर अपरिचित भइसकेको छ लम्केर, केवल लम्केझैँ गरेर फुस्किएर नलीखुट्टाका हाडहरू अन्धोतुल्य ठोक्किएर अन्धोहीन खहरेमा मिसिएर ओल्टिँदै पल्टिँदै यी जिन्दगीका आभासहरू मान्छे… कोरिन्छन् पानाहरू आवाज तिखारिएर मक्किन्छन् पानाहरू इतिहास बिर्सिएर होमिन्छ आगाको ज्वालाभित्र सीता होमिएझैँ अग्निमा अग्निपरीक्षा होइन त्यो तर खरानी भएर मसानघाटमा मान्छे… जिन्दगी छाम्दै गए केवल ऐनाको प्रदर्शनीभित्र रित्तिएको जिन्दगी धोक्रे र बोक्रे मायाभित्र यसैले मान्छे जन्मन्छ, मर्छ अनि के–के गर्छ (जन्म र मृत्युको दोभानमा) के–के हुनुपर्छ मान्छेले धरती जिउँदो लाग्छ मान्छे पाएर पाएर अनगिन्ती मान्छे तर माटोमा कुल्चेर छाप बस्छ त्यही पापी मान्छेको अस्तित्व हराउँदै गएको मान्छेको पाएर थुप्रै आफैजस्तो— झक्कालझुक्कुल परेजस्तो नाट्यशालामा पासोमा पर्दै नासो भएर नाटक देखाउँछ यही मान्छेले धरतीलाई आँसु र हाँसोको उपहार सुम्पेर तर पनि कसो–कसो निसास्सिँदै गनाउने ओढारभित्र गुम्सिँदै जाँदै छ मान्छे प्रश्नैप्रश्नको भारी बोकेर तर सहर–बजारमा बाँच्ने ए मान्छे ओढारभित्र टुक्रे चट्टान पल्टाउँदै जन्मेको मान्छे आश्रम नपाई जङ्गलमा सन्न्यासी बन्ने यही मान्छे किन । भ्रम छ मान्छेको मान्छेलाई आफ्नै प्रतिविम्बदेखि नै हुन सक्छ अनगिन्ती रूखहरू अनगिन्ती रूप लिएर जन्मन सक्छन् प्रेमिकाको लासमाथि ताजमहल जन्मेझैँ अझै चाहँदो हो प्रेमिकाको लासमाथि त्यस्तै ताजमहल जन्माउन बलिको बोकोझैँ पोसिएको मान्छे अझै बिहान भोकाएको छ मान्छे देखेर भ्रम छ मान्छेलाई कसरी मान्छे सस्तो ? किन मान्छे सस्तो? झस्किन्छन् यी मान्छेहरू ओढारको इतिहास पल्टाएर जता जाऊ तिमी— हामीजस्तै मान्छे कहीँ खित्का छाड्दै पाखुरी बजाउने मान्छे अब कहाँ अटाउने बीसौँ शताब्दीको चमत्कारमा दङ्ग हुने ए, मान्छे। पुरानो ओढारमा स्मृतिपट पल्टाउँदै मान्छे… एक चोटि सास फेर्छ भ्रमले हाँगा फिँजाउँछ अस्तित्व एउटै हुँदै पुर्खाको निम्तालु पत्र पाएर मान्छे… लौ त यहीँसम्मन् आएर… |
आदिअँध्यारोमा वेदाङ्किनी उदाई दियोको सलेदो छोटो- तेलको किमत महँगो छ । मैनवत्तीको शिखा पग्लन्छ निरन्तर मुद्राको मोल कति नै र मान्छेको भूगोल सस्तो सहरमा मान्छेको अँध्यारो मन त्यो मन लोडसेडिङ कहिले उज्यालो हुन्छ न मस्र्याङ्दी न कालीगण्डकी सप्तकोसीमा जालैजाल छ माछाहरु निष्कलङ्क छन् मेचीमा बगर बगरमा बगरै बगरको लमतन्न पुल पारिपट्ट िवारिपट्ट िन छेकथुन न हाक्काहाक्की उज्यालो हुँदा अर्धाङ्गनिी रुन्छे दिन उघ्रदै जाँदा अर्कै बाहुवल न पाखुरा न गर्धन पिंडौला गाँठी गुँठीया कसैले कोपरेको अनुहार बेहद खुसी छे कसैको आँसु महाकाली कञ्चन कालो देश फिँजाइरहेकी एक स्तम्भ छातीमा बज्र पर्नेलाई परोस् परवाहा नगर्ने परिवार स-साना पालका खोलहरु ढिकीच्याउँ कीराहरुको हूलहूल- जूनकीरीको प्रवासन जसले जति चुहाउँछ चुहाउन पसिना पसिना नै हो जल समाधि/जति आश गरे पनि पुग्ने कुरा कहाँ पुग्ने हुन्छ र ! |
Reference
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-diarrhea/Medicinal Plants for skin Burns
Medicinal Plants for Hair Health
30 Medicinal Herbs For your Home
50 Medicinal Plants for Inflammation
50 Medicinal Plants Used as Spices In Nepal
Medicinal Plants for Penis Size Enlargement
Medicinal Plants for Skin diseases
Medicinal Plants for High Blood Pressure
Medicinal Plants For Diabetes (High Blood Sugar)
MEDICINAL AND AROMATIC PLANTS LISTS OF NEPAL
Medicinal Plants Of Nepal ! Genetics, Classification, Preservation, and Applications
100 Rare Medicinal Plants of Karnali Nepal! Impossible to Find Other place.
Top 25 Medicinal Plants For Boosting Memory and Treating Alzheimer
Top 15 Expensive Medicinal Plants of Nepal! Numerous Among Them Are Uncommon Globally
Shashwot Khadka Songs Lyrics and Chords
Samir Shrestha's Top Songs Lyrics And Chords
Nepali Song Lyrics And Chords of Prabesh Kumar Shreshta
All Songs Lyrics Of Wangden Sherpa
Top 10 Ankita Pun Songs with Lyrics and Chords
Strum Along: Top 24 Sushant KC Songs with Lyrics and Chords
Famous Nepali Poems of Sarita Tiwari सरिता तिवारीका कबिताहरु
Famous Nepali Poems Of Man Prasad Subba मन प्रसाद सुब्बाका कबिताहरु
Top Poems Of Dinesh Adhikari दिनेश अधिकारीका कबिताहरु
Best Poems Of Prakash Sayemi प्रकाश सायमीका कबिताहरु
Famous 10 Poem Of Siddhicharan Shrestha
Best Nepali Poem OF SaruBhakta सरुभक्तका कबिताहरु
100 Nepali Famous Haiku Poem In Nepali
Arjun Parajuli ka Nepali Kabitaharu
Some Nepali Poem Of Shekhar Dhungel शेखर ढुङ्गेलका कबिताहरु
Some Poem Of Motiram Bhatta मोतिराम भट्टका केही कबिताहरु
Some Poem Of Lekhanath Paudel लेखनाथ पौडेलका केही कबिताहरु
25 Famous Poem Of Gopal Prasaad Rimal गोपाल प्रशाद रिमालका केही कबिताहरु
Some poem of Kali Prasad Rijal काली प्रसाद् रिजालका केही कबिताहरु
Some Famous Poem Of Bhinidhi Tiwari भिमनिधी तिवारीका केही कबिताहरु
Top Poem Of Madhabh Prashad Ghimire राष्ट्रकबी माधव प्रशाद घिमिरेका कबिताहरु
10 Famous Nepali Poem Of Mahakabi Laxmi Prashad Devkota
Exploring the Literary Legacy: Bhanubhakta Acharya and His Top Ten Poems In nepali
11 types of poetry with Beautiful Short Nepali Poem
Ten Nepali Poems with English Translations for Poetry Enthusiasts Worldwide
The history of Nepali Poem And famous poets of Nepal
