Nepali kabita gazal muktak haiku

म मान्छु
हो तिमीले भने जस्तै म दानब हु ।
आजका मान्छेहरु मा जस्तो
मानबता नै नभै कसरी म मानब हु ? ?
गुलाबको घाटी निमोठ्नु त पर जावोस्
कागजको फुल पनि हुत्याउन नसक्ने ।
परेवाका जोडिहरु लाई पासो थापि
नजरबन्द गरी छुट्याउन पनि नसक्ने । ।
प्रेमको चिट्ठा बेची प्रथम ब्यभिचार उपहार दिन अनि
साथको नाटक रची प्यास बुझाउन नसक्ने ।
बिषालु झुटका तिर हानी घायल पारि
मोहनी मन्त्र, काममन्त्र फुकेर कसैलाई सुझाउन नसक्ने । ।
धाक देखाएर धुत्न नसक्ने, ब्याथा देखयर लुट्न नसक्ने
हरुलाई आजकल मान्छे नै भनिदैन यहाँ ।
प्रेमको ब्याबसाय, भ्रमको खेतिपाति,भावनाको ब्यापार गर्ने
अनी धोकाको कोसेली दिन नजान्ने मान्छे मानब बन्छ कहाँ । ।
आजका आधुनिक अनि बिधुतिय समाजमा
झागिएको मानबता नै नभै कसरी म मानब हु ?
त्यसैले तिम्रो सोचको कदर गर्दै म भन्छु
हो म तिमीले ठानेजस्तै दानब हु । ।

कबिता
कोही कोही मान्छे हरु त कती प्यारा हुन्छन्
भेट घाट बिना नै कस्तो दिलमै छुन्छन ।
आखै मा राखे पनि नबिझाउने कस्तो मायालु
घमन्ड नाई रिस राग नाई अति नै दयालु । ।
भाग्यमानी त्यो हुनेछ जस्ले उनको प्रीत पाउनेछ
एकै शब्द सुनेर उनको जिबन भर गित गाउनेछ । ।

कबिता
कसरी भनु नानु तिमीलाई
जिबन यही हो भनेर ।
हासे जिबन उज्ज्यालो दिन
रोय जिबन आउछ कालो रात बनेर । ।
बिर्सिए जिबन आँफ्नै भर नहोला
सम्झिए सबै आफ्नो कोही पर नहोला ।
खोजी हेरे कांडा भित्र फूल छ होला
हासी हेरे दु:ख भित्र जिबन छ होला । ।
मनन गरे आँफै भित्र स्वर्ग छ
बिस्वास गरे हजारौ सहयोगी हातहरु ।
फूल सम्झे फुल होला जिबन
नत्र हावा सङ्गै उडने पातहरु । ।

कबिता
मैले गल्ती गरेकै हो
कहाँ म बिस्वकर्मा बाबाको चेला
सरस्वती को मन्दिर मा पसेछु । ।
माईक्रोमिटर्, भर्नियर क्यालिपर्
डाईलगेज समाउने हातले
कलम समायर फसेछु । ।
कहाँ त्यो मेशिन घुमाउने
बेरिङ्ग, आयल सिल्, साफ्ट
गियर अनि सफल ।
कहाँ यो आफैलाई घुमाउने
निबन्ध, कथा, मुकतक
कबिता अनि गजल । ।
बरु भन तिमी म बनाउछु
सबै बिग्रेका थोत्रा मेशिन्
जसरि नि जोडेर ।
तर सक्दिन म लेख्न
मनै छुने काब्य प्रेमका
शब्दकोश तोडेर । ।
चाहनाले मात्र नहुने
देखासिखी ले के होला
काप्दछन हातहरु ।
दुई चार शब्द तिम्रा
लेख्न खोज्छु कठै
बित्दछन रातहरु ।
निर्जिब बस्तुको
प्रेममा फस्याछु
तिमीलाई के माया गर्नेछु ।
दुई चार हरफ मायाको
जोड्दा जोडदै
सायद म आफै मर्नेछु । ।

कबिता
बार्ह बर्ष माया बढायका,
बिदेस भोगी अर्धाङ्गिनी पढायका
हरुको त सर्बस्व बोकेर भागे
तैपनी छोरा मान्छेको जात हो
हिम्मत अझै कहाँ हारेका छन ।
तिमीले त मेरो के लुटयौ र
न तन न मन , न त धन्
मेरो मुटु म सङगै छ
मेरो माया म सङगै छ
त्यो पनि दुबै सकुशल छ्
के भो खेर गएर दुई चार
फोस्रा शब्दहरु
अझै म सँग
नेपाली बृहत शब्दकोश छ ।

कबिता
सायर पनि थाक्छ होला
तिम्रो रुप बर्णन लेखेर्
प्रकृती पनि लजाउछिन होलि
तिम्रो स्वन्दर्य देखेर
परिले पनि डाहा गर्थे होला
तिम्रो मन्द मुस्कान हेरेर
हिमाल पनि टोलाउथ्यो होला
कही कतै पाईला नफेरेर । ।

कबिता
तिमीले भन्थेउ भने म नि माया लाउथे होला
भेट्न दिनै आउथे होला ।
अङ्गालो मा बाधी तिमीलाई सन्सार घुमाउथे होला
तिम्रै काखमा हराउथे होला । ।
तिमीले सुन्थेउ भने म नि गित गाउथे होला
तिम्रै दिलमा छाउथे होला ।
हरपल तिम्रो साथ पाई तिम्रै माया मा हराउथे होला
अपूर्व शान्ति पाउथे होला । ।
तिमीले भन्थेउ भने मैले नि तारा झार्थे होला
माया किन मार्थे होला ।
कहिले तिम्रो साथ नछोडी जिन्दगी को सागर तार्थे होला
खडेरिमै पानी पार्थे होला । ।

कबिता
सन्सार नै भ्रममा छ अडेको
तिम्रो बास्तबिकता अर्को
मेरो चाहाना अर्कै
खोक्रो आदर्श मा गडेको ।
नाम झुठो काम झुठो
बदनाममा के सत्यता होला ?
बिना अर्थको माया
बिना बस्तुको छाया
भ्रममा नै हलक्क बढेको । ।

कबिता
होईन के ठान्छौ तिमीहरु ह ?
तिमीहरुले सोचे जस्तो पनि छैन म
जुन सन्सार मा तिमीहरु हराई रहेका छौ नि
त्यो मैले धेरै देखी सकेको छु, रचेका हौ पनि
कानो मामा को भजन सग्लो मामा लाई सस्तो
त हिर्काएझै गर अनि म गर्छु रोए जस्तो
आधुनिक हाडी गाउको जात्रामा रल्लियका
लाटो देशको गाडो तन्देरी बनी हल्लियका
नाच्न नजानेर आगन लाई धारेहात लगाउने हरु
घरै जलाएर लाङ्खुट्टे भागाउने हरु
के तिमीहरुले जस्तो आफु त्यस्तै च्यापु ठानेको ?
की साउनमा गोरुले फुटाको आखाले हरियो मानेको ? ?

कबिता
म त्यो यथार्थ होईन
तिम्रो सपनामा आउने
कल्पना गर्न पनि म
सक्दिन तिमीलाई पाउने
कहाँ तिमी राजकुमारी
बास्तबिकता वरपर
कहाँ म कल्पित कबि
यथार्थ भत्केको घर
जोखेको होईन तिमीलाई
तन मन धन को तुलोमा
सागर चुम्ने चाहाना ब्यार्थ
नदिको पानी बगेपछी कुलोमा
तिमीलाई दिने उपहार चोखो
छैन केहि अब म सङ्ग
रित्तिएको यथार्थ बोकि
कल्पनामै झस्किन्छु झसङ्ग

कबिता
जे सुकै भन तिमी
तर म मान्दै मान्दिन्
माया गर या नगर
तिमीलाई पराई ठान्दिन ।
घृणा गर धोका देउ
म दुख मान्दिन्
बचाउ या मार मलाई
तिमी बाहेक अरु केहि जान्दिन

कबिता
कर्तब्य पथमा हिंड्नु
साथ कसैको नखोज्नु
स्वर्थी छ यो दुनिया
बिस्वास कसैको नगर्नु ।
हार कहिले नमान्नु
पाईला कहिले नरोक्नु
एकल यात्री जो हौ तिमी
कसैको भर नपर्नु । ।

कबिता
यौटी ले लेखिन "स्टाटस" मा
"योगा " रोज रोज हमसे नही होगा ।
के कमी छ र "कमेन्ट" कार हरुको
समर्थन आयो "हम से भि नही होगा"
अर्को ले प्रश्न तेर्स्यायो साथमा आश्वासन
क्यु नही होगा ? जरुर होगा । ।
यौटा त रामदेब को पनि गुरुबा निक्ल्यो
उम्रके हिसाबसे करो "गोगो" बोल्ताहे होगा । ।
अर्को को सल्लाह निक्ल्यो
कोशीस करो कैसे नही होगा । ।
कुरा घुमायो अर्को ले जेरी घुमाको जस्तै
पहेले योगा ,तब न होगा ।
कुन गोर्खेको पारो तातेछ कुन्नि, लेख्यो
तो फिर क्या होगा ? मकैको घोगा ? ?

कबिता
आज दिउसो
एक जना कतारे भाई
को "स्टाटस्" पढेको
पेट मिची मिचि
हाँस्दा हाँस्दा
झन्डै लडेको । ।
कुरो के रहेछ भने
उस्ले हिजो बेल्चा हान्दा
बेल्चै भाचिएछ
अब एक दुई दिन
छुट्टी हुने भो भनेर खुशी
भाको त मुन्सी ले
बिहानै दुई वटा नयाँ बेल्चा दिएछ । ।

कबिता
सुन्दर रुप
मन्द मुस्कान
मानौ स्वर्गकी परी ।
धरतिमा झरेकि
सप्तरङ्गी फुलले
श्रृंगार गरी । ।

कबिता
डरलाग्दो मसानघाट मा
हास्ने त्यो कालो भुत
तिम्रो कलिलो मुटु देखेर
कती निकाल्दो हो मुखमा थुक
भागयमानी रहिछौ तिमी
भुतको छाया मा परिनौ
मसाने यात्रा को निम्तो
पाएर पनि स्विकारिनौ
अब अफसोस किन र के को
कती तडपिन्छौ धुप बालेर
निस्चल अनि निर्मल त्यो
नफाटेको आत्मालाई टालेर
भुल्नै पर्छ तिमीले त्यो
निर्जिब नरमाईलो स्वप्निल्
सन्सार लाई
मार्नै पर्छ अब तिमीले त्यो
बिसालु कालो गोमनको
डरलाग्दो फुङ्कार लाई । ।

कबिता
कस्तो छटपटि
जलेको, गलेको
न हो निसासिएको
प्रतिक्षा तिम्रो
हो या बाहाना अरु
मन पिल्सिएको
समय को लम्बाई
तेब्बरियको होकि
तेज धड्कन्
ओल्टे कोल्टे
बेचैनि
कस्तो तड्पन

कबिता
हिजो आज देख्दिन उन्लाई खै कता गईन्
अली सन्चो छैन भन्थिन न बिरामी भईन्
भेट्न जान्थे नजिक भए डाक्टरै बनि
कुरी बस्थे ,खुवाउथे उन्लाई दबाई पनि
अरु के गर्न सकिन्छ र यो फेसबुक को च्याट मा
मजा के आउथ्यो र काटेको कुखुराको फयाट फयाट मा

कबिता
के बताउ म तिमीलाई
मेरो यहाँ के हाल छ ।
उडी हिड्ने चरी को
चारै तिर प्रेम जाल छ । ।
रातमा निद्रा अनि
दिनमा भोक हरायो
मलाई पनि प्रेम
रोग ले पागल गरायो । ।
अब त मेरो दिलले
खोजी रहन्छ लगातार्
कहिले आउछिन भनि
सोधी रहन्छ बारम्बार । ।

कबिता
कवित वरण
हो कि अन्तस्करण
प्रथम चरण
हो कि स्मरण
शब्द-छरण
हो या क्षोभहरण
न हो कल्पजगत
को ताल-तरण
सुन्दरी प्रेयसी
न हो परी परण
न हो भक्ति भाव
भागवान सरण
हो कि जीवन मरण
सजिलो छैन
हुन्छ विस्मरण

कबिता
यहाँ हरपल सबै लाई टेन्सन्
बी पि लो हुन्छ अनि फेरी इन्जेक्सन्
कसैलाई लडनु छ रे आउदो ईलेक्सन्
कसैको यही साल पाक्छ रे पेन्सन्
कसैले सोच्दै छन के होला आज को फेसन ?
कुन डिजाईन राम्रो होला लिदै छन सजेसन्
कोही भन्छन म लाउछु जुत्ता स्पोर्ट एक्सन्
कसैलाई चिन्ता छ कस्तो होला रियाक्सन ?
कसैलाई चिन्ता छ कस्तो होला रिलेसन ?
कोही सोच्दै छन कती आउला डोनेसन ?
कोही भन्छन कसरी हुने यो बर्ष एड्मिसन ।
अनी कोही भन्छन जसरि नि पुरा गर्नु छ मिसन्
तर म भन्छु सबैलाई प्लिज डन्ट मेन्सन ।

कबिता
नक्कली नामाधरी लाई औंला देखाउने ?
नक्कली तस्बिरलाई डाडा कटाउने ? ?
नाम सक्कली तर माया नक्कलि।
सच्चा तस्बिर काहा राख्ने जब मुटु नै नक्कलि । ।
तिमी नक्कली म पनि नक्कलि।
नक्कली यो सन्सार मा कहाँ खोज्ने सक्कलि । ।
बाध्यताको बाढिलाई छेक्ने बाध नक्कलि।
भावना को बेग लाई शान्त पार्ने किनारा नक्कली । ।
तिम्रो नक्कली मेरो नक्कली ।
कहाँ खोज्नु यो जमानामा सेरोफेरो सक्कली । ।

कबिता
न कहिले रिसायौ तिमी झनक्क झन्केर ।
न छोडी गयौ बिना कारण फनक्क फन्केर । ।
साथ तिम्रो अटुट पाउदा सधै भरी ।
लाग्छ बित्ने भो खुशी मा जिबन यसै गरी । ।
कहिले कोइलिको भाकामा अनेक गित सुनाई ।
कहिले थरी थरिका तालमा नाच देखाई । ।
हातै समाई सारा सन्सार शैर गराई ।
चिनाईदियौ को आफ्नो को पराई । ।
सिकायौ तिमीले अनेक ज्ञान गुन का कुरा ।
खोलेरै देखायौ, गरेरै बतायौ सबै पुरा । ।
मेरो जिबनको तिमी प्रेरणा अनि साहारा ।
तिम्रो जस्तै फराकिलो मुटु यहाँ अरु कस्को छ र ।

कबिता
अभागि, एक्लो, निरस्, निराश मुटु लाई
फकाएर्, उक्सायार, पहलवान बनाएर
अझ भनौ देखाएर ठुलो आश ।
मायाले, प्रेमले ,सदभाबले मन जितेर
हात मा हात राखेर, देबी देउता भाकेर
ल्याउन पठाए उनको न्यानो साथ । ।
माया, प्रेम, साथ, हात
देबी देउता को कुरै नगरौ
बदलामा तिरस्कार चोखो गरी ।
पाता कसेर ,छुरा धसेर, टुक्रा टुक्रा पारेर
धोका, घृणा बादल, आगो
फर्काईन उपहारको डोको भरी । ।

कबिता

मुक्तक
छेकेर कहाँ छेकिदो रहेछ र मायाँ
हेरेर कहाँ देखिदो रहेछ र मायाँ
हृदयमा छुन्छ बाहिर अन्तै
खाेजेर कहाँ भेटिदो रहेछ र मायाँ
कुदिएकाे छ याे छाती भरि
मेटेर कहाँ मेटिदोरहेछ र मायाँ ।।

मुक्तक
मनै त हो कतै फेरी फिर्छ कि भन्ने आशमा
न पो आउछकी सास यो जिउदो लासमा ।
सजाय माफ हुन्छकी भनी बाचेका होलान
कोही कोही पल पल गनी त्यो बनबासमा । ।

मुक्तक
न त एक्लो छु म, न त आभास छ कसैको
न त खाली छ मन, न त बास छ कसैको
यस अर्थमा म,जीन्दगीमा खुसी छु हरपल
न त निराशा छ ममा,न त आष छ कसैको

नशाहो जिन्दगी जहाँ फसायो त्यही फस्छ
कोशे ढुङ्गो हो जिन्दगी जहाँ बसायो त्यही बस्छ ।
हासो खुशी बाडे सन्सारै रमाईलो होला नत्र
आशुको थोपा हो जिन्दगी जती खसायो त्यती खस्छ । ।

मुक्तक
अनयाँसै तिम्रो तस्बिर आज फेरी हेरे मैले
छट्पटी सबै दुर भय शान्तिको स्वास फेरे मैले ।
परेवाहरुको बिच उभिदा परी नै देखिन्छौ तिमी
त्यसैले त तिम्रै यादमा यो भित्तोमा फेरी केरे मैले । ।

मुक्तक
कहिले खुशीले गगन छुन्छ
कहिले साउने झरी भै रुन्छ ।
जिबन हो घाम छाया
सुख दुख दुबै हुन्छ । ।

मुक्तक
निर्मल निस्चल तिम्रो प्रेम अझै बढीरहोस्
झुटो नबनोस बाचा कसम सबै सही रहोस ।
मन त छैन टाढा हुने, तिम्रो न्यानो
अङ्गालोको माया सधै भरी रही रहोस । ।

मुक्तक
अब उन्ले मलाई माया गर्दिनन अरे
म भन्दा नि धेरै माया गर्ने अर्कै छरे ।
धृण सङ्कल्प थियो अनि मनमा हरे हरे
तर आज हिस्स बुढी हरिया दात पो परे । ।

तिम्रै मात्र झझल्को आईरहन्छ
भित्र भित्रै यादले सताईरह्न्छ ।
के यही हो त माया ?
कुटु कुटु मुटु खाईरहन्छ । ।

मुक्तक
तिमी देखी टाढा हुँदा नरमाईलो भै रहयो
पानी बिनाको माछा छटपटाय झै भयो ।
तिमी लाई भन्छु भन्थे सबै खोलेर
मनको कुरा मनमै रह्यो । ।

मुक्तक
तिमीलाई खोज्छ नयन अन्त कतै भुल्नै सकेन
पाईलाहरु अडिग भए अन्त कतै डुल्न सकेन ।
तिमी बिना यो फुलबारिमा किन हो कुन्नि
एउटै फुल फुल्न सकेन । ।

मुक्तक
ल के जान्छु भन्नु र खोइ एक दिन त फर्केर आईयला
जे जे भागमा छुट्याईयको छ त्यो त अबस्य पाईयला ।
बाकी रह्यो पिरतिका कुरा, तिम्रो साथ पाए भने नानु
त्यो पनि लैला मजनू लाई नै बिर्साउने गरी लाईयला । ।

मुक्तक
के छ भनी सोध्दा तिमीले आनन्दित हुन्छु नानु।
कल्पनामा हराउंछु अनि तरङ्गीत हुन्छु नानु।
तिम्रा प्यारा शब्द सँग रमाउनुको मज्जा बेग्लै।
आफ्नै खुशी देखि आज आफैं चकित हुन्छु नानु।

गजल
सबै स्वार्थी छन यहाँ तर दोष अरुलाई मात्र दिन्छन्
दुख दर्द पिडा छुट्याई खाली खुशी मात्र लिन्छन ।
अरुको ईक्छा को त कदर नै छैन कस्ले बुझ्ने चाहाना
अलिकती थोरै भयो भने ल घात भो भन्ने बहाना ।
माया प्रेममा त अझै स्वार्थ प्राय बिछोड कै कुरा
कर्तब्य निभाउन नजान्नेले खोज्छन बलिदान पुरा ।
प्रेम को अर्थ युद्ध जित्नु होईन सम्झौता मात्रै खाली
एक पाङ्ग्रे रथ नगुडे जस्तै बज्दैन एक हातले ताली । ।

गजल
अब पनि तिमीलाई मेरी भन्न होला कि नहोला
अझै भेट्न आउछु फेरी भन्न होला कि नहोला
उपहार छ नानु यो रातो गुलाब
दोबाटो घेरी भन्न होला कि नहोला
तिम्रो त्यो मनको कुनामा म छु अझै
अनुहार हेरी भन्न होला कि नहोला
नभुल मलाई नमार माया
सम्झदा खेरी भन्न होला कि नहोला
आभागी म ,तैपनी सुन यो धडकन
अंगालोमा बेरी भन्न होला कि नहोला

गजल
हिजो देखी तिम्रो नाममा मायाको धुनि बाले मैले
कामकाज सबै छोडी गजल लेख्न थाले मैले
तिमी सँग रमाउने,जिन्दगी बिताउने,
यो जुनी भरको सपनाहरु पाले मैले
तिमीले पनि माया गर्थ्यौ होला इसारा
नबुझेर ब्यार्थै तिम्रो समय फाले मैले
आस गर्नु भर नपर्नु भन्थ्यौ तिमी
तैपनी आसै आसको सन्सार गाले मैले
तिम्रो खुशी अनि त्यो बाहर सगाल्न
जसो तसो मायाको भकारी टाले मैले

गजल
आज तिमीलाई अंगालोमा बेर्न मन लाग्यो
मायालु नजरले फेरी हेर्न मन लाग्यो
मायाको संसारमा नजरबन्द गरी
चारैतिर मायाजालले घेर्न मन लाग्यो
आज्ञाकारी बालकले जस्तै गरीकन
तिम्रा हर आज्ञाहरु टेर्न मन लाग्यो
आजबाट नानु भनि बोलाउँछु तिमीलाई
बोलाउने तिम्रो नाम फेर्न मन लाग्यो
त्यो मुटुमा मेरो नाम छ कि नाई
एकान्तमा तिमीलाई हेर्न मन लाग्यो
त्यसैले तिम्रो नाममा दुई चार शब्द
किन हो किन आज फेरी केर्न मन लाग्यो

गजल
सुन्दर त्यो मेरो गाउमा आज फेरी पानी पर्छ कि क्या हो
तस्बिर बोकी तिमो बाटो हेरी बस्ने मेरो बानी पर्छ कि क्या हो
उही फुल उहि फुलबारी त्यही फुलबारी मा रम्ने माया
सपनमा लुकी लुकी तिमीलाई भेट्न जानी गर्छ कि क्या हो
तिमी आफ्नै सन्सार मा रमेकी थियौ म आफैमा हराकै थिय
तिम्रै यादमा डुब्न थाल्यो दिल, कतै तिमीलाई हानी गर्छ कि क्या हो
हिजो तिमी अन्जान, थिएन चिनजान न हाम्रो भेटघाट थियो
हरउन खोज्छ तिमीमा ,कतै तिम्रो दिलनै मायाको खानी पर्छ कि क्या हो
अनौठो जादु छकी न तिमीमा, न तिम्रो मायाको छाया हो
किन सम्झिन्छ सोध्छु यो मनलाई उनिनै मेरी रानी नानी पर्छ कि क्या हो