Transfer to Nepal Airlines Corporation
He left the bank in 2043 BS and joined
Nepal Airlines Corporation. However, the literary environment there was not
pleasing though Nepali language writers like Bhagwatdas Shrestha and Pratisara
Sayami were present. Due to dissatisfaction with the creative environment, the
poetic output went down. His works continued to be published off and on but
hardly anybody gave any note-worthy recognition to it and after he went abroad,
writing almost ceased.
Life in America and the Birth of 'Khaskhas'
Basu Shrestha got here to the usa with his
circle of relatives in 1994. the first few years in the us were hard, and he
hardly ever may want to get his bearings in the new land.His literary
activities were reduced by a large extent during this period. It was much later
that he resumed writing, which his relentless love for literature compelled him
to do.
The arrival of information technology
brought all new avenues for Basu. He began writing for a Nepali news portal
named 'Nepali Post.com.' He wrote under a column in the portal entitled
'Poppy.' His satire on current issues in America was well liked by the people.
He had to leave the portal because of an editorial disagreement.
Establishment of 'Khaskhas Dotcom'
Basu Shrestha launched the literary website
'Khaskhas Dotcom' in July 2004, aimed at the promotion of Nepali literature. It
was a labor of love and needed a lot of effort to collect and curate the
literary contents. His commitment to 'Khaskhas Dotcom' meant he had to
compromise on family time. He did not deter from his goal of building a
platform for Nepali writers and readers.
Basu's editorial tasks sometimes made his
friendships suffer, for he tried to maintain a certain standard for the various
works appearing on the site. However, his labors were rewarded when the
readership just loved the quality and depth of the literary work that 'Khaskhas
Dotcom' featured.
Literary Advocacy and Translation Efforts
Basu Shrestha has continued being a
formidable campaigner for Nepali literature despite his stay in America. He
lamented that Nepali works were not being translated into English due to
sectarianism and the lack of institutional support. According to him, the
government had to lead from the front in establishing Nepali literature
worldwide.
Basu has, until now, collaborated with
several litterateurs and literary organizations to bridge this gulf. For
instance, he made it possible for the online version of 'Rachna Dwaimasik,' a
literary magazine, to be published on 'Khaskhas Dotcom,' spreading Nepali
literature to the entire world.
Current Endeavors and Vision
Today also, Bashu Shrestha does write
poetry, articles, and editorials, though not at their earlier pace. His
contribution to Nepali literature and his effort to promote it internationally
gave him an identity. He has created a useful site for Nepali writers and
readers spread all over the globe through 'Khaskhas Dotcom.'.
Basu continues to be committed to his
mission of making Nepali literature more accessible and better recognized. He
continued to agitate for more government support in translation and circulation
of Nepali works of literature, so that the rich literary heritage of the country
is also appreciated beyond the borders.
Advocacy for Translation and Global Reach
For Bashu Shrestha, this interest in Nepali
literature does not end with writing. He has long been an advocate of
translation into English and other languages so as to increase the scope and
effect of Nepali literature. He says, lack of translation has been one of the
reasons Nepali literature has not received recognition in the world arena.
There are adequate translators, he adds, but personal relationships or biases
often determine which works are to be translated.
Bashu has time and again spoken that such
translations need intervention by the government to take place and find Nepali
literature a place in the world. He mentions how Khagendra Sangraula, one of
the prominent translators who has introduced many English works to Nepali
readers, has done it with proper support and dedication.
Community Engagement and Literary Contributions
Throughout his journey, Bashu Shrestha has
not only contributed his own literary work but has also provided a platform for
writers and readers. His effort with 'Khaskhas Dotcom' has presented the work
of many Nepali writers to a platform, connecting them with a wide audience.
Having done interviews with established writers, he has uploaded audio
recordings and personally typed many longer manuscripts to make high-quality
literary content available on his site.
The commitment Bashu has towards the
literary fraternity is well reflected in the time and resources he invested to
maintain and update 'Khaskhas Dotcom'. He invited several writers to contribute
to the site, and it was because of him that the Nepali literary tradition
remains alive and vibrant in this digital era.
Challenges and Perseverance
Undeterred by the many different obstacles
in his path-the tangles with the Academy over getting publications on
literature, for instance-Bashu Shrestha has persisted. His persistence seems a
sign of his devotion to literature, to push through and find ways around those
obstacles so that Nepali literary works can travel far and wide.
Sometimes, this commitment towards
professional duties creates friction amongst his friends and colleagues, yet he
holds firmly onto the conviction that without high standards, the credibility
and success of 'Khaskhas Dotcom' cannot be maintained. Above all, he values the
trust and appreciation of readers as a motivating force for further service.
Future Prospects and Continued Passion
While Bashu Shrestha projects into the
future, he hopes that Nepali literature can get its due recognition. He writes
more slowly now but remains engaged with the literary community both within
Nepal and outside. He sees a greater reach for 'Khaskhas Dotcom', to bridge
Nepali writers with the global fraternity of writers.
One of unstinted commitment to literature,
of overcoming the odds, and of an innate urge to promote and preserve the rich
literary heritage that Nepal possesses is the story of Bashu. His contribution
has left an inerasable mark on the Nepali literary scene, and future
generations of writers and readers will go on delving and celebrating their
cultural and literary heritage.
Conclusion
The
journey of Bashu Shrestha, from a bank employee in Nepal to one of the literary
figures in the Nepali diaspora, is indeed testimony to the enduring passion for
literature. His relentless efforts at propagating Nepali literature through
different platforms, especially 'Khaskhas Dotcom,' have left an impact in the
literary circle. Undoubtedly, despite the challenges, his commitment remains
strong and his legacy to date remains inspiring while shaping up the future of
Nepali literature on the global platform.
सेतो हात्तीसेतो हात्ती छ एउटा उन्मत्त छ छोई नसक्नु छ छाडापनको मात लागेको छ बस्ती बस्ती विचरण गर्छ बेरोक टोक । न श्रमको मर्म छ, न शरमको न पापको चिन्ता छ न धरमको न ईज्जत जानेको छ न बेईज्जत न दिन जानेको छ न रात जानेको छ । पसी दिन्छ जतातता निर्धक्क, निर्भिग्न र निर्बाध आँफैले आफैलाई सम्राट ठानेर कुल्चिदिन्छ अरुका सपना बाली, बारी खेत कान्ला फाँडी । माहुते लाटो छ माहुते हेर्दा बाठो छ तर सेतो हात्ती चढ्न नहुने भ्रममा हात्तीलाई पुज्दै छ उसैको पाईतालाले किल्चिईदै छ अथाह पिडा बोकेर पनि सेतो हात्तीको हुँकार खप्दै छ । सेतो हात्ती पाल्दा पाल्दा कङ्गाल भएको छ विचारले चण्डाल भएपनि शारीरिक रुपले उ लाचार छ सेतो हात्ती न चढ्न हुने न खान हुने धर्मले न त गोली नै हान्न हुने सेतो हात्ती पाल्दा पाल्दा कायल भएको छ पैत्रिक सम्पत्तिमा घायल भएको छ न टोक्नु न बोक्नुन चढ्नु न खानु न ठोक्नु उसलाई हात्ती घाँडो भएको छ समस्यै समस्याको भाँडो भएको छ |
ओडारसैंयौं वर्ष पुरानो आफैंभित्र रहस्य बोकेर अन्धकारलाई च्यापेर प्रकाशलाई फालेर बसेको छ एक रहस्यमय ओडार । ओडारको द्वार विशाल छ परिसर पनि विशाल छ चर्तिकला चमत्कारी छ यो अति रहस्यकारी छ । रहस्यकारी ओडारभित्र हिम्मत गरेर जो पस्छ अन्धकारमा विलिन हुन्छ आफ्नै रुप देख्न छोडेर अत्तालिएर कराउँछ निस्सासिन्छ, उकुुसमुकुस हुन्छ एकाएक बाहिर फालिन्छ, बिल्कूल रगत निचोरिए झैें होस हवास भित्रै छोडे झैं तर बाहिरको वसन्ती बतासको चिसोले छोएपछि जब बौरिन थाल्छ उ बहुलाहा झै बर्बराउने हुन्छ । चमत्कारी ओडारभित्र मूसा छिर्छ बिरालो निस्कन्छ बिरालो छिर्छ चितुवा निस्कन्छ चरा छिरे विचरा निस्कन्छ विचरा छिरे नकच्चरा निस्कन्छ रातो कालो भएर निस्कन्छ कालो सेतो भएर निस्कन्छ । एक हुल पसेका थिए हिम्मत गरेर ओडारको खबर लिन सबैको आशा जागेको थियो प्रकाश छिर्ने भयो कि भनेर तर, आँखा तानी तानी जति नजर कुदाए पनि अभेद्द ओडार झन् झन् चूक पोखिदिन्छ प्रकाश छिर्ने प्रत्येक सम्भावित छिद्रहरु एक एक गरेर टालिदिन्छ सत्य तथ्य प्रष्टहरु एकातिर फालिदिन्छ सत्य कोट्याउनेलाई गाली दिन्छ तसर्थ बिचरा त्यो हुल विस्मयकारी र जिद्धि ओडार उपर के विजय पाउन सक्थ्यो र ? फुर्ति गरेर छिरेथ्यो भित्रै कतै छोडि आयो बहादुर भएर पसेथ्यो लुते सुगा भै आयो । ए ओडार, अब तैले प्रकाशलाई बाटो दिनै पर्छ प्रकाशमा आफुलाई समाहित गर्नै पर्छ अन्यथा अन्धकारको जर्जरले एकदिन तँलाई नै भत्काई दिन्छ ऐतिहासिक ओडार तँ ईतिहासकै गर्भमा लुकाई छाड्छ । |
फोन, फ्याक्स, ईमेल...फोन, फ्याक्स, ईमेल गरें, जवाफ पाईनँ ईण्टरनेटको च्याटमा पनि तिमिलाई भेटिनँ तिमिलाई भेट्न भनि घर पनि गाको भोटे ताल्चा देखेपछि त्यसै फर्कि आको फोन, फ्याक्स....... हावा मार्फत आवा गरें, कावामात्र खायो लभलेटर मेल गरें, हुलाकीले खायो तिम्लाई भेट्ने बाटो पनि पहिरोले खायो चौतारीको रुख पनि रेञ्जर साबले ढाल्यो हावा मार्फत..... खाना खाँदै भेटने होटल छापा लागी बन्द अन्त कतै जाऔं भने, सँधै नेपाल बन्द भ्याली छाडी बाहिर गो, माओवादी चक्कर कस्तो दशा लाग्यो मलाई, जताजतै ठक्कर खाना खाँदै.... बाबु तिम्रोे भेट हँुदा ढोग मैले गर्थें आमालाई भेट्दापनि दण्डवत नै गर्थें दाजुभाई तिम्रा सबै आफ्नै आफ्नै ठान्थें जिवनको एउटै आस, तिमिमात्रै मान्थें बाबु तिम्रो...... कता गयौ कता लुक्यौ थाहा भए हुन्थ्यो माओ, सेना कसको कब्जा, कुरा खुले हुन्थ्यो कि त भाग्यौ विदेशतिर, झिल्के कान्छा च्यापी फगतको चाहें मैले, गरिदिनु माफी कता गयौ..... |
मनोद्वेगमनोद्वेग सुखका हुन सक्छन् मनोद्वेग दःुखका पनि हुन सक्छन् मनोद्वेग आँसुमा बग्न सक्छन् मनोद्वेग हाँसो भैकन पनि फुट्न सक्छन् मनोद्वेग कथा भएर बग्न सक्छ कविता भएर पनि कुद्न सक्छ शायरी या गजलमा लहरिन सक्छ हाईकु या उपन्यासमा भरिन सक्छ भजन या किर्तनमा पाउन सकिन्छ मनोद्वेग ईन्द्रेणी झ्रै रङ्गिन हुन सक्छ निष्पट्ट अन्धकार पनि हुन सक्छ सूर्यको प्रकाश झै चहकिलो हुन सक्छ जूनको शीतलता पनि हुन सक्छ आकाश झैै विशाल भएर फैलिन सक्छ गुफा र कन्दरामा पनि खुम्चिन सक्छ चट्टान झै कठोर पनि हुन सक्छ फुलको कोमलता पनि हुन सक्छ मनोद्वेग रगत भएर पनि बग्न सक्छ अमृत जलधार पनि बन्न सक्छ नीलकण्ठ विष पनि बन्न सक्छ मनोद्वेग मदिरा भै पनि बग्न सक्छ मनोद्वेग झरना भै झरझर गर्न सक्छ सरिता भैकन पनि बग्न सक्छ अथवा तालमा कुण्ठिएर जम्न सक्छ या समुद्रको छाल भै लहराउन सक्छ एउटै रुप हुन्न न त आकार एउटै न त भाव एक न त राग एउटै नखोज बाँध्न एक रुपमा यसलाई मूर्ख नबन फुकाउ आफुलाई |
कसले गरायो?यो हिँसा यो हत्या कसले बढायो नर भै कन नि दानव बनायो प्रेम र ममता सुली चढायो त्रासै त्रासको दुनियाँ बनायो शक्तिको क्षुधा लिएर मनमा आतङ्क छर्छन् प्रत्येक जनमा लोभ र लालच राखेर धनमा कहिले शहरमा त कहिले छ वनमा हरेर शान्ति दिगो भूमीको फैलाई रोग हुने ननिको अपुरो र आधा लिएर धोको भए पराई आफन्तको पोको छ भने अन्त्य गराउ तुरुन्त शिशिर त्यागी ल्याउ बसन्त त्यागेर हत्या बनिदेउ सन्त छाडेर देश नजाउन् कोहि अन्त |
फेरि चेरी फुल्यो…फेरि चेरी फुल्यो हजुर डि सी रमाइलो घुम्न जाऔं त्यता लौ न मौसम घमाइलो मोनुमोण्टको छेउछाउ जेफर्सन मेमोरियल् मलको पारीपटिट त्यस्तै लिङ्कन मेमोरियल् टाईडल बेसिन वरपर ढकमक्क चेरी तस्विर खिचौं प्रकृतिको आसन् फेरी फेरी चिरीविरी रुखमाथि चेरीसगैं चरी बेसिनको सिरेटोले हान्छ घरी घरी जल छुने कोशीस गर्छ चेरी तन्किएर जल भने दूर भाग्छ त्यसै मस्किएर हार खाई चेरी हेर्छ आफ्नो रुप जलमा पल्लव झारी घुर्क्याउँछ हर पल पलमा जल, वायु, चेरी सबै खेल्छन् मिलीजुली नभपनि साथ दिन्छ तालको जलमा मिली लाग्छ सानो स्वर्गै हो कि मन मोहित पार्ने बादलको छाँया पर्दा भिन्न भ्रममा पार्ने मुक्त भई जाडोबाट स्वागत बसन्तको मुक्त हाँसो फुट्छ सबको हेर्दा अनन्तको देह खुल्यो मन खुल्यो खुल्यो नभपनि रङ्ग चढ्यो बसन्तको चढ्यो नशापनि फुल्छ चेरी हरेक वर्ष चाड जस्तै आउँछ शिशिर ऋतु विदा गरी वसन्त बोलाउँछ फेरि चेरी फुल्यो हजुर डि सी रमाइलो घुम्न जाऔं त्यता लौ न मौसम घमाइलो… |
को थियौ ?समुद्रबाट निस्किएकि जलपरि थियौ कि या स्वर्गवाट झरेकि एक परि पो थियौ कि साहित्यको साधनामा आएकि थियौ कि या तपस्वीको साधना तोड्ने ध्येय पो थियो कि श्वेत काचन वस्त्रमा खुब मोहिनी बनेकि लाखलाख तारा माझ एक चन्द्र बनेकि बात मार्दै साथिसँग मृदु मुस्कान छरेिक त्यसै बिच पुलुक्क हेर्दै मन मेरो चोरेिक झस्केँ म जब घर पुगेँ थाहा भयो तब मुटु मेरो छुटेछ उतै के गरौं लौ अब बातै नमारि आँखा जुधाई निँद मेरो हर्यौ अनाम सुन्दरी मुटु लिई खोई कता गयौ मुटु छुट्ने थाहा भए नाम सोध्नेथिएँ मुटु फिर्ता लिनुपरे वासस्थल सोध्ने थिएँ बात मार्न तिम्रो फोन ईमेल माग्ने थिएँ थाहा भए मुटु छुट्ने के के गर्ने थिएँ तिम्रो झलक आई रहन्छ कसरी मेट्ने होला नाम ठेगाना थाहा छैन कसरी भेट्ने होला मेरो मनचोरलाई खुला पत्र त्यहिँ अवश्य पुगोस् पढि बुझि व्यथा मेरो जवाफ चाँडो आओस् |
म फूल हुँम फूल हुँ मायाको रुप हुँ प्रेमको स्वरुप सुवासको वास हुँ निरासको आश सौन्दर्यको द्योतक हुँ कोमलताको प्रतिक समर्पणको उदाहरण म फूल हुँ…… म फूल हुँ इष्र्या र व्देषको अन्त्य हुँ घृणा र हिँसाको विनास हुँ म फूल हुँ म फूल हुँ प्रत्येक हत्केलामा फुल्न चाहने हरेक मुटुमा बस्न चाहने प्रत्येक नयनका सुस्वप्न बन्न चाहने म फूल हुँ म फूल हुँ भीरमा फुलिदिन्छु पखेरीमा पनि हाँसिदिँँन्छु लेक बेसी पहाड मैदान जताततै फुलिदिन्छु म फूल हुँ म फूल हुँ माली विना फुलिदिन्छु मालीसाथ फुलिदिन्छु काँडामाझ हाँसिदिन्छु दुख पीडा नासिदिन्छु म फूल हुँ |
म सगरमाथासागरलाई थिचेर अनि सगरलाई चिरेर बसेको छुँ साँधमा नेपाललाई बेरेर उमेर बढ्छ जसै जसै बढ्दो छ वैंश उति नै साहस हुन्छ झन् झन् दरिलो विपत परोस् जति नै चुनौती बनेको छुँ विश्वलाई हाँक दिन्छु सबलाई वायू शीत हिउँ सब रोक्न खोज्छन् मलाई मेरो छाती खुल्ला छ टेक्न छुट् छ सबलाई स्वीकार्छ चुनौती जसले मेरो बधाई छ उसलाई चुल्लिँदै छुँ अझ माथी माथी बढ्दो उमेर सँगै बादलपारी शीर राखी खेल्छु म गगन सँगै मेरा मित्र ईष्र्या गर्छन् मेरो लहडीपन् देखी देवहरु गर्छन् सदा स्तुती मेरो हिम्मत देखी गौरव बनेको छुँ देशको विश्वमाझ चिनाउन मेरो पनि बनेको छ गौरव खोज्दा मलाई चिनाउन गाथा मेरो गाउँदा देशले हुन्छु म अति प्रशन्न च्याप्छु अँगालोमा अझ कठोरसँग दूर म जान्न दुख लाग्छ केवल सबले क्यान सिलिण्डर छोडदा त्यस्तै कहिले मेरो नाम अन्य देशसँग जोडदा भ्ाावुक हुन्छु बस् त्यतिबेला रुन्छु म हिम्पात बनी नत्र भने कमजोर छैन म ढल्दिन कहिल्यै पिन |
लेखक यात्रासेतो खाली पानामा शब्दहरुको मरुभूमिमा वैचारिक शक्ति लिएर कलमको सहारा लिएर लेखक यात्रा थाल्दछ । सुःख दुःख आँसु हाँसो मिलन विछोड युद्ध प्रेम र घृणाका शब्दहरु थप थप राख्दै सेतो खाली पानामा लेखक यात्रा थाल्दछ । शरद शिशिर गृष्म बसन्त वर्षाका शब्दहरु ब्ाादल आकाश झ्रना र सागरका वाक्यहरु सेतो खाली पानामा छप छप रोप्दै लेखक यात्रा थाल्दछ । कल्पनाका फूलहरु वेदनाका शूलहरु ममता र भूलहरु देशप्रेमका धूलहरु शब्द शब्दमा एकाकार पार्दै सेतो खाली पानामा गाँस्दै जोड्दै यात्री पाईला चाल्दछ । काल्पनिक जगतको सिर्जनामा सुखद सँसारको तर्कनामा प्रेम र मायाको तिस्रनामा शब्द खोज्दै विस्कुन बटुल्दै सेतो खाली पानामा खुरुखुरु राख्दै लेखक यात्रा थाल्दछ । सेतो खाली पानामा शब्दहरुको अमीट पदचाप छोड्दै एउटा यात्राको अन्त्यसँगै अर्को यात्राको आरम्भ गर्छ सेतो खाली पानामा । सेतो खाली पानामा शब्दहरुको मरुभूमिमा वैचारिक शक्ति लिएर कलमको सहारा लिएर लेखक यात्रा थाल्दछ । |
मृत्युको बस्तीमृत्युको बस्तीमा आशा के ? निराशा के ? कृत्रिम सास फेरेर बाँच्नुको बहानाको औचित्य के ? अर्को अर्थमा नपुसँकको निरिहपनालाई सार्थक पारेको जीवनको अर्थ के ? औचित्य के ? अदृश्य हातहरुको ईशारामा नृत्य गर्ने क्ठपुतलीको दाँजोमा कत्ति फरक नहुने जीवनमा रस के ? निरस के ? श्वासनली आफ्नै भए पनि श्वास फेर्ने अर्कै छ, पाईला आफ्नै भएपनि हिंडिदिने अर्कै छ । सापटमा लगेको पाईला अझै फिर्ता आएको छैन डोब उसैको छ, पदचाप पनि उसैको छ उ निमग्न छ पाईलाको प्रतिक्षामा अनभिज्ञ छ उसको पाईलाको दुरुपयोगको बारेमा । न त सास नै उसको रह्यो मात्र आश बाँकि रह्यो धमनीमा कुद्ने रक्त अरु कसैको भयो , कसैसँग सापट लिए झैं जीवन पनि तिर्नै पर्ने भयो । यसर्थ यसरी जिएको जीवनको अर्थ के ? मृत्यू के ? मृत्युको बस्तीमा आशा के ? निराशा के ? कृत्रिम सास फेरेर बाँच्नुको बहानाको औचित्य के ? |
पुरानो क्यालेण्डरनयाँ वर्षको आगमन र पुरानो वर्षको अवसान सँगै आज मैले क्यालेण्डर फेरेँ । यो क्यालेण्डर जसले वितेको वर्ष योजना दियो परियोजना र कल्पना दियो वर्षभरिकोलागी मार्गचित्र दियो समय तालिका दियो र अगाडि बढ्न वर्षभरी मेरो कोठाको भित्तामा झुण्डिई रह्यो । कति केरकार भए कति कोरकार भए एक मितिको योजना अर्का मितिको कोठामा सारियो एक महिनाको परियोजना अर्को महिनामा सारियो यस क्यालेण्डरको निर्णय अर्कै क्यालेण्डरमा सारियो न कुनै प्रतिवाद न कुनै विवाद चुपचाप सहि रह्यो असिमित र अटूट फेरबदलको नाटक मंचन हेरिरह्यो । मौन सहयोगी यो क्यालेण्डर आज नयाँ वर्षको आगमनसँगै यसको पनि अवसान भएको छ टेबुल मुनी रहेको रद्दी टोकरीमा अचानक फ्याकिएको छ पछारिएको छ सिँगान र रछ्यानसँगै मिसिएको छ हिजोसम्मको यो हितैषी र सहयोगी आज अचानक रद्दी भएको छ । तर टोकरीमा पछारिएको यस क्यालेण्डरले मलाई हेर्दो छ र मानौ भनिरहेछ “तँ कृतघ्न रहेछस्” म फालिएको यस क्यालेण्डरलाई हेरिरहन असमर्थ महसुश गर्छु क्यालेण्डरसँग चार आँखा गर्न असमर्थ ठान्छु मलाई उसको मितिका प्रत्येक कोठा एक एक नयन भएर तिखो नजरले मेरा बलिष्ठ शरीर छेदन गरिरहेछ र ममा हिनताबोध जगाई रहेछ । र मलाई बोध गराई रहेछ उ पनि त ईतिहास हो हिजोसम्म आउँदा दिनको मार्गदर्शक, भविष्यमा ईतिहास बनेर साक्षी बस्न सक्ने उसको उपादेयता के समाप्त भयो त? होईन हिजोको मार्गदर्शक भोलीको साक्षी यो क्यालेण्डर ईतिहास नै भएर झुण्डिई रहोस्। अनि उठाउँछु रद्दी टोकरीबाट क्यालेण्डरमा टाँसिएका फोहोर टक्टक्याउँछु र झुण्ड्याउँछु अहिले भर्खर झुण्ड्याईएको नयाँ वर्षको क्यालेण्डरको पछाडि। |
नुँ भनुँ लाग्छ…गाजल् वनी नयन भित्र बसुँ बसुँ लाग्छ मोती दाना लहर भई खुलुँ खुलुँ लाग्छ गाजल् बनी नयन भित्र… वर्षा भई तिम्रो वदन भिजाउँ भिजाउँ लाग्छ रिसाएर आगो भए रिझाउँ रिझाउँ लाग्छ वर्षा भई तिम्रो वदन…… बादल भई केशभित्र लुकुँ लुकुँ लाग्छ शीत बनी तिम्रो बदन चुमुँ चुमु लाग्छ बादल भई केशभित्र…… पुस्तक बनाई तिमीलाई पढुँ पढुँ लाग्छ आकाश भई तिम्रैलागी उठुँ उठुँ लाग्छ पुस्तक बनाई तिमीलाई…… नदी भई किनारालाई छोउँ छोउँ लाग्छ सागर तिमी त्यसभित्र कुदुँ कुदुँ लाग्छ नदी भई किनारालाई…… नींद बनी त्यही नयनभित्र बसुँ लाग्छ नयन खोले दिलभित्र पसुँ पसुँ लाग्छ नींद बनी त्यही नयनभित्र… तिम्रो माया मायालु म बनुँ बनुँ लाग्छ माया गर्छु तिमीलाई भनुँ भनुँ लाग्छ तिम्रो माया मायालु म बनुँ बनुँ लाग्छ माया गर्छु तिमीलाई भनुँ भनुँ लाग्छ |
घरको सम्झनादशैं बित्यो तिहार बित्यो विदेशमा दाई सुख छ कि दुख छ कि हेरि देउ आई आमा बावु साखा सन्तान देशमा नै छोडेँ सँधै जस्तो हिजो पनि ओछ्यानीमा रोएँ । आउँछु भनि पियारीलाई कति कसम् खानु दुई पैसा साथ नलि किन देश जानु आज आज भोलि भोलि पैसा झन् झन् टाढा घरको माया जति सम्झ्यो उति हुन्छ गाढा । गर्भे छोरो हिँड्ने भो रे टुकुटुकु गिर बाबा बाबा भनि खोज्छ मलाई घरि घिर बाबा भने कतै पर पसिना र आँसु हामी बिचको दूरीपना कसरी पो नासुँ । आमा बाबु कुर्छन् बरा मझेरीमा सँधै कुर्छे कान्छी त्यसै गरि बुढाबुढी सँगै छोरो नाती काखमा राखी आँखा तानी रहन्छन् हरेक पल मलाईमात्र सम्झी सम्झी बस्छन् । विदेशको मोह हो कि या त मोह धनको या हो मोह दुबै चिजको हल्का भई मनको धन भन्दा मन ठुलो बुझेँ मैले अहिले जान्छु देश छोड्छु यता मनले भन्यो अहिले । |
दीयोकॊ ईतिश्रीःतेल हालुाजेल बल्ने यो बत्ती प्रकाश त दिन्छ आफ्नै मुनी अन्धकार छरेर त्यस अन्धकारमा मनपरी तन्त्र चलाउँछ जगलाई प्रकाश छरेको ज्याला लिँदै आफ्नै मुनीको अन्धकारमा आफ्नो बर्चस्व बचाउन नाना भाँतीका खेल रच्छ । सोझा मानिस विचरा उ दीयोमा तेल थप्दै जान्छ प्रकाश पाउने आशामा तर जान्दैन उ प्रकाशको बदलामा दीयो मुनी कति अन्याय अत्याचार भ्रष्टाचार छलछाम र कपटलाई निरन्तरता दिई रहेको छ । अलिकति प्रकाश पाएको बदलामा उसले जीवन नै आहुति दिईसकेको छ अलिकति आँच पाएको बदलामा उसले आफु नै भन्न बिसर्ि सकेको छ अलिकति राप पाएको बदलामा आफ्नो अस्तित्व नै बिसर्ि सकेको छ । तर शायद अब उसले कुरा बुझ्दै छ दीयोमा तेल हाल्दा हाल्दा उ बिस्तारै थाक्दै छ दीयो मुनीको अन्धकारमा बिस्तारै नियाल्न सक्षम बन्दै छ त्यहाँ हुने करतुतहरुको ज्ञान हुँदै छ अब उ तेल हाल्न सहमत छैन दीयो निभ्ने त्रासमा पनि छैन तेल सकिने सन्त्रास पनि छैन बरु निभ्न लागेको त्यो दीयोलाई फू गरेर निभाउने िक बलुाजेल बल्न दिने यस दोधारमा अल्झेको छ उ । तेल सकिई सक्दा पनि तुजुक छोडेको छैन तनक्क तन्किएर बुढो खोकेर लत्रिए झैं धिपधिप गर्दै छ झ्याप्प निभ्छ फेरी बल्छ तर सबैलाई थाहा छ अन्ततोगोत्वा यो निभेरै छोड्छ । |
देशबाट आएको सन्देशआज स्वदेशबाट चिठ्ठि आयो रातो रक्तमा लिप्त आँसु र रोदनले भरिपूर्ण वेदनाका चिच्याहट अनि विवशताले भरिएको मेरो मन कटक्क खायो । किनभने मेची कालीमा गङ्गा होईन रक्तको भेल छ रे गुराँसको लाली पनि फिक्का परेको छ रे ऋषिमुनीको तपोवनमा ह्ोम होईन बदला र अहँकारको ज्वाला छ रे सगरमाथाको शीर गर्वले नउठी लाजले झुकेको छ रे अनि त्यस्तै कापी कलम समाउने कोमल हातमा सँगीन भाला खँुडा र बन्दुक छ रे पे्रम अनि आफन्तको ठाउँमा घृणा द्वेष र अविश्वास छ रे विद्यालय पुस्तकालय शिक्षालयहरु मोर्चा र दङ्गाक्षेत्र बनेको छ रे कठै शान्तीक्षेत्र राज्यमा शान्ती कुन चराको नाम भएको छ रे अझ फेिर बुध्दका आँखा अब समाधिमा होईन चिन्ताले बन्द छ रे चिसो बतास शीतल दिन होईन त्रासले कामेर चिसिएको छ रे रवि पनि नाना आशङ्काले रातो भई उदाउँछ अस्ताउँछ रे नभपनि शान्तीको रङ्ग छोडी डरले नीलो भएको छ रे म निरीह प्रत्येक हरफसँगै दुबै नयन मेची र काली बगाउँछु कठै मेरो देश एकदिन त कसो शान्ती नफर्कला आफुले आफुलाई नै सम्झाउँछु |
आई झिकि देउ न !आमा ! काँढा मन्मा बिझ्यो आई झिकि देउ न ! दाईले घोच्यो भाईले घोच्यो आई सघाई देउ न ! दाजु कंश भाई रावण छैनन् कोहि मानव स्तनपान तिम्रो गरे तर भए दानव ! तिम्रै काखमा हुर्के बढे तिम्रै काखमा लात ! भन्थ्यौ सबै तिम्रा सन्तान भिन्न रहेछ जात ! सुत्यौ आमा तिमी जसै केहि थाहा छैन ! छिया छिया तिम्रो वदन कतै केहि छैन ! हँसिलो र सुन्दर मुहार कता लुक्यो कुन्नी ! शरीरमात्र रह्यो बाँिक श्वास के भो कुन्नी ! ब्यँंूझ आमा ब्यूँंझ अब धेरै सुतिसक्यौ ! पापी पूत्रबाट धेरै कष्ट सहिसक्यौ ! सोझा साझा हामी सन्तान् कता के पो गर्ने ! एक ठाउँबाट अर्को ठाँउ कहिले सम्म सर्ने ! यहि काँढा मन्मा बिझ्यो आई झिकि देउ न ! दाईले घोच्यो भाईले घोच्यो आई सघाई देउ न ! |
Bhana Bhanaab |
Reference
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-diarrhea/Medicinal Plants for skin Burns
Medicinal Plants for Hair Health
30 Medicinal Herbs For your Home
50 Medicinal Plants for Inflammation
50 Medicinal Plants Used as Spices In Nepal
Medicinal Plants for Penis Size Enlargement
Medicinal Plants for Skin diseases
Medicinal Plants for High Blood Pressure
Medicinal Plants For Diabetes (High Blood Sugar)
MEDICINAL AND AROMATIC PLANTS LISTS OF NEPAL
Medicinal Plants Of Nepal ! Genetics, Classification, Preservation, and Applications
100 Rare Medicinal Plants of Karnali Nepal! Impossible to Find Other place.
Top 25 Medicinal Plants For Boosting Memory and Treating Alzheimer
Top 15 Expensive Medicinal Plants of Nepal! Numerous Among Them Are Uncommon Globally
Shashwot Khadka Songs Lyrics and Chords
Samir Shrestha's Top Songs Lyrics And Chords
Nepali Song Lyrics And Chords of Prabesh Kumar Shreshta
All Songs Lyrics Of Wangden Sherpa
Top 10 Ankita Pun Songs with Lyrics and Chords
Strum Along: Top 24 Sushant KC Songs with Lyrics and Chords
Famous Nepali Poems of Sarita Tiwari सरिता तिवारीका कबिताहरु
Famous Nepali Poems Of Man Prasad Subba मन प्रसाद सुब्बाका कबिताहरु
Top Poems Of Dinesh Adhikari दिनेश अधिकारीका कबिताहरु
Best Poems Of Prakash Sayemi प्रकाश सायमीका कबिताहरु
Famous 10 Poem Of Siddhicharan Shrestha
Best Nepali Poem OF SaruBhakta सरुभक्तका कबिताहरु
100 Nepali Famous Haiku Poem In Nepali
Arjun Parajuli ka Nepali Kabitaharu
Some Nepali Poem Of Shekhar Dhungel शेखर ढुङ्गेलका कबिताहरु
Some Poem Of Motiram Bhatta मोतिराम भट्टका केही कबिताहरु
Some Poem Of Lekhanath Paudel लेखनाथ पौडेलका केही कबिताहरु
25 Famous Poem Of Gopal Prasaad Rimal गोपाल प्रशाद रिमालका केही कबिताहरु
Some poem of Kali Prasad Rijal काली प्रसाद् रिजालका केही कबिताहरु
Some Famous Poem Of Bhinidhi Tiwari भिमनिधी तिवारीका केही कबिताहरु
Top Poem Of Madhabh Prashad Ghimire राष्ट्रकबी माधव प्रशाद घिमिरेका कबिताहरु
10 Famous Nepali Poem Of Mahakabi Laxmi Prashad Devkota
Exploring the Literary Legacy: Bhanubhakta Acharya and His Top Ten Poems In nepali
11 types of poetry with Beautiful Short Nepali Poem
Ten Nepali Poems with English Translations for Poetry Enthusiasts Worldwide
The history of Nepali Poem And famous poets of Nepal
