Udaya Raj Niraula, an instagram user
writing in Nepali: Udaya Raj Niraula Bhadra 27, 2017 B.S. devanchhap ilam
nepal. Having spent his childhood playing amid the beauty hills of Ilam, Udaya
Niraula fell in love with the calmness and diversity Nepal has to offer. His
interests in literature and astrology began in his early life. He went to
school, got his bachelor's degree. Simultaneously Udaya resigned from his
government service, dividing time between a taxing professional life and
fulfilling his interests in literature / astrology/ politics etc
Literary Career
Indeed, Udaya Niraula has long been
considered one of the greatest contributors to Nepali literature, especially in
the domain of poetry. His first ever published poem appeared in Kandara
magazine in 2035 B.S., which marked the establishment of his career as a poet.
Many years afterwards, his poems and essays were published in a host of Nepali
magazines and newspapers, where his writing was by no means submerged and
plain.
Many critics and litterateurs accept as
true with that his introduction stands incomparable in portraying Nepali
lifestyles. Says Bishnu Vibhu Ghimire, one of the main literary figures in
Nepal, "Udaya Niraula is a non-stop creative force in current Nepali
poetry. He belongs to the technology of poets who shaped current Nepali poetry
inside the 2030s and 2040s. His poems are awesome from the ones of his contemporaries
in many approaches."
Another fellow poet and the former Prime
Minister of Nepal, Lokendra Bahadur Chand, has also appraised the work of Udaya
Niraula, especially his poetry collection Astāundo Ghām Tekera, in depicting
the socio-political realities of Nepal. He rated Udaya as an articulate and
sensitive poet, aware of his art and culture, and one contributing much to
Nepali literature.
Recognition and Awards
To a large extent, the contribution of
Udaya Niraula as a poet has been recognized through various prestigious awards.
He bagged first prize in the Poetry Festival organized by Nepal Rajkia Pragya
Pratisthan in 2048 B.S. This critical breakthrough helped him reach and
establish success in the field of letters. Other accolades followed quickly
thereafter: Lalita Kavya Puraskar in 2049 B.S. and the Talent Award in 2050
B.S. He has been felicitated for this contribution to literature by various
cultural organizations such as Rastriya Jan Sanskritik Manch and Sahitik
Pariwar
Astrological Pursuits
Apart from his literary fame, Udaya Niraula
is also recognized as an astrologer who presents accurate predictions along
with deep studies in the field. His interest in astrology made him predict a
number of major political events in Nepal, including the ouster of Prime
Minister Sher Bahadur Deuba on 19th Ashwin 2059 BS and the appointment of
Lokendra Bahadur Chand as prime minister on 25th Ashwin 2059 BS. He had even
foretold the rise of Surya Bahadur Thapa to the prime ministerial post much
before it happened.
Udaya's study of astrology is based on
scientific calculation, especially the mathematical presentation of planetary
movement. He even develops some formulas and techniques in order to enhance the
astrological predictions. His commitment towards astrology has resulted in
numerous awards and accolades throughout Nepal and India. Recently he received
the Jyotish Bhaskar award at the South Asian Astrologers' Conference held in
Kathmandu.
Astrology Milestones
Gold Medal in Poetry Contest – Nepal Rajkia
Pragya Pratisthan, 2048 B.S. Bharat Laxmi Award – Astrological Research
Project, 2003, Kolkata Jyotish Tara Title and Gold Medal – Astrological
Conference, 2003, Kolkata Special Award "Mata Guhyeswari Award" Third
South Asian Astrological Conference, 2006, Kathmandu
Contributions by Udaya Niraula to astrology
are not confined to predictions alone. All his life, he was a member of the
South Asian Astrologer's Federation, where he participated in astrological
research and development. His work has been recognized with multiple honors,
including a Certificate of Honor from the Rastirya Jyotish Bijyan Sewa Samiti
in 2060 B.S.
Legacy
Saliently, Udaya Niraula was that
multifaceted personality who gave much to literature and astrology in Nepal.
His efforts at poetry and astrology have left an indelible mark in both
spheres, inspiring new generations of writers and astrologers.
As a poet, the works of Udaya are still
considered a benchmark for creativity and depth; as an astrologer, his
pathbreaking research and prediction have earned him an enviable position among
scholars and practitioners alike. He still remains an important figure in
Nepalese culture and represents the spirit of the pursuit of art and intellect.
यो देशमायो देशमा मैदानहरू खालि छन् पार्क बनेको छैन नत बनेको छ कुनै खेलको कोर्ट खालि मैदानमा देखाइरहन्छन् जोकरहरू सर्कस। सर्कस हेर्नू र दिन कटाउनु जोकरहरूको बेढँगको खेल हेर्नू बेफ्वाँकका गफहरू सुन्नु चुरोट बुङ्बुङ् उडाउनु चिया पिउनु र समय टेक्नु हरेक नागरिकको कर्तव्य बनेको छ खालि मैदानमा। जोकरहरू बाघ खोरमा थुन्छन् र हुँकार गर्छन् हाती चड्छन् र राजा बनेको गर्भ देखाउँदै नाटक गर्छन् घरी खाडलमा बाइक कुदाँउछन् घरी कार दौडाँउछन् मानौ मैदान उनीहरूको पेवा हो हुनपनि मैदान एकलौटी उनकै भएको छ दर्शकहरू उनीहरू हुँइकिएको र सुँइकिएकोमा तालि बजाँउछन्। जोकरहरूले दर्शकलाई मानौ हिप्नोटाइज गरेको छ जोकरलाई पैसा पनि दिन्छन् र मैदान पनि छाडिदिन्छन् जोकरहरू मस्तिले राज गर्छन् याँहा सदैव मैदानहरू खालिरहन्छन् र जोकरहरू आरामले सर्कस देखाइरहन्छन्। |
आमा!हुँदैनन् है तिनीहरू एकनासआमा ! तपाईंले बगैंचामा फूल फुलाउनु भयो गुलाफ,चमेली,जाईजुई अरु कत्ति कत्ति अर्किडहरू जातजातका तर फुलेन् आमा ! सधैंभरी तिनीहरू एकनासका। तरआमा ! हुर्केनन् तिनीहरू सधैंभरि एकैनासका। केहि सुनेनन् गित ती फूलहरुले बतास चलिरह्यो केहि देखेनन् ती फूलहरूले फगत् फुलिरहे ,झरिरहे घाम कलिलियो, छिपीयो, र बुढीयो कति भिजेनन् तिनीहरु पानी बर्सियो र थचियो शीत तप्कियो, जून छरियो तर कुनै सुके, कुनै झरे, अनि कुनै फुलीनैरहे कस्तो? आमा हावा उहि, पानी त्यहि माटो पनि त्यहि तर किन भएनन् आमा तिनीहरु एकैनास कहिल्यै सोचिनौ है तीमिले तिनीहरू एकनास हुँदैनन् भनेर! कति!ख्याँउन सक्छ्यौ है तिमी आफ्ना नङ्राहरू एकैनास बनुन् भनेर! तर हुँदैनन् तिनीहरू एकनास है आमा! |
ती लडिजाने घरहरूनबनाउनु नि ती डँङ्गुर क्लिष्ट शव्दहरू थुपारेर बालुवाको घर घर उभ्याउने बित्तिकै मर्मत गरिहाल्न पनि अलि नसुहाउने मर्मत गर्ने समयसम्म पर्खन पनि नसक्ने छिट्टै लडिजाने उभिएर लड्दा उभिने ठाउँ नै पुरिदिने। माटो कोमल भएर पनि मजबुत घर बनेर उभिएकै छ जटिल चट्टान बनेर उभिदिन्छ कोमल माटो पनि सीपसँग हार्छ कठोर फलाम पनि कलासँग कमलो कागज र मेटिजाने शिसाकलमको डोब पनि बन्छ शक्तिशाली अति सरल मनसँग र अक्षरहरूसँग नउभ्याउनु जटिल ऐनाहरूको घर जहाँ फुट्छन् पटक पटक सुकिला बिम्ब र प्रतिबिम्बहरू फेरि कहिल्यै जोड्नै नमिल्ने गरि फुट्छन् झर्याम झुरूम उभिएने ठाउँ नै पुन: उभिँदा घाउ पार्नेगरी भो नउठाँउ अब त्यस्ता डङ्गुर किलस्ट शब्दहरूको चिहान माथि उभिसक्दा लड्ने घरहरू भत्कने घरहरू । |
दूबोभीमकाय ढुङ्गाहरूले वर्षौंदेखि थिच्दाथिच्दै पनि अलिकति घाम चियाएर काप–कापबाट ‘दूबो’ आकाश उभिएछ सुस्त–सुस्त हावा फेरेर प्वाल–प्वालबाट ‘दूबो’ झाँगिएछ । ढुङ्गाहरूको पहाडे वजनजति किन नहोस् भासिएर माटोजति किन नदुखोस् तर थोरै भए पनि दुलो भेट्दा ‘दूबो’ थिचिन जान्दैन अलिकति मात्र पनि उज्यालो पाउँदा ‘दूबो’ किचिन मान्दैन । ‘दूबो’ उचालिनु नियतिको आस्था बढ्नु हो ‘दूबो’ झाँगिनु प्रकृतिको बास्ना नमर्नु हो नत्र च्याप–च्यापबाट ‘दूबो’ बामे सर्ने थिएन काप–कापबाट दूबो ताती गर्ने थिएन । यसैले दूबोको युधिष्ठिर पक्षलाई दुर्योदधन बारहरूले छेक्न सक्दैनन् आगो खन्याए पनि तुसारो घोप्ट्याए पनि आकाश लम्कनेउ सका पाइला अवश्य मेटिँदैनन् काप–कापबाट हुत्तिने उसको प्रक्रिया कदापि निमोठिँदैन जत्रोसुकै वजनले थिचे पनि जतिसुकै बारले छेके पनि आखिर दूबो— आकाश उभिएछ दूबो— सुस्त–सुस्त झाँगिएछ । |
दाग लागेपनि कुर्तासुरुवाल नलागेपनि कुर्तासुरुवालटक्टकाउँदो सेतो कुर्ता सुरुवालमा सजिएको त्यो मान्छे अलिकति बाटोको हिलो टाँसिन्छ र सुरुवाल कुरुप हुन्छ पान पिच्काउँदा खयर मुस्काउँछ छात्तिमा र दाग दुख्छ सेकुवापसलको धूँवाले अरु बढी रंगिन्छ पोशाक र किच्च हाँस्छ त्यो मान्छे कुर्तासुरुवाल सफा भए पनि ठूलो मान्छे दाग लागे पनि ठूलै मान्छे । दाग लागेको कुर्तासुरुवाल भएपनि ऊ नमस्कार पाउँछ भात लागेको वा मात लागेको वा वात लागेको कुर्ता सुरुवाल भएपनि ऊ अभिवादन पाउँछ समाज जस्तो छ ऊ त्यस्तै छ ऊ जस्तो छ समाज त्यती नै सस्तो छ ऊ महँगो छ र नै समाज सस्तो छ समाज जस्तो छ त्यसको ठीक पर्याय उसको कुर्तासुरुवाल छ । कुर्तासुरुवाल लगाए पछि मान्छे ठूलो बन्छ मान्छे सानो हुन्छ पतलुन लाएपछि अझ कुर्तासुरुवाल नै नलाउँदा ऊ झन् ठूलो हुन्छ जति नागिंन्छ उसको इज्जत उती नै हुन्छ बढ्छ नागिंदा नागिंदा केही बाँकि नरहे पनि आडम्बरको थुन्से बोक्छ बोकाउँछ सपना केलाउँछ निफनाउँछ नाङ्लोमा बिस्कुन सुकाउँछ खुब गरेँ ठान्छ र निन्द्रा भगाउँछ भूगोललाई चिर्छ–चिराउँछ सपनालाई बेच्छ–बेचाउँछ चेतना हेरिरहन्छ साक्षी बनेर उसको खेल हेरेर, खिस्स हाँस्छ चेतना नानीहरुको बालुवाको घरजस्तै ढल्छ सबथोक कतै टाढा चिहानमा कंकालको निमन्त्रणामा भोज जान्छ कतै कुनै घाटमा चिता एक पछि अर्काे बढ्छ बढिरहन्छ र मान्छे मान्छे पोल्न दाउरा, कोइला, बिजुलीको जोहो गरिरहन्छ यद्यपि पनि जोहो गरिरहन्छ र भूगोललाई, चिरा पारिरहन्छ । |
होसियार बुद्धिको मान्छेसँग !रूखका पातलाई सडक पेटीलाई गुमनाम मान्छेलाई स्पर्श गरिरहेछ लगातार गुमनाम प्राणलाई थाहा भएन हावाको प्रकृतिको अमोल स्नेह थाहा भयो फगत हिंसा क्रोध, घृणा र दुर्गन्ध । ियहाँ यस्तै हुन्छ आकाशमा बादल लाग्छ वषर्ात् हुन्छ, गाली गर्छ मान्छे आकाशमा घाम उदाउँछ, गर्मी बढ्छ गाली दिन्छ मान्छे पृथ्वी त्राण दिन्छ तर दुत्कार्छ त्यो प्रेम यहाँको मान्छे । िनिःशुल्क हावा फेर्छ मान्छे तर, हावा कैद गर्छ- राजनीतिक मान्छे र पैसा तिराउन खोज्छ अबोध मान्छेलाई निःशुल्क झरना खोलाको पानी पिउँछ मान्छे तर, बाँध बाँध्छ राजनीतिक मान्छे र, शुल्क असुल गर्छ हुँदा-हँुदा निःशुल्क टेक्न पाइने पृथ्वीलाई कैद गर्छ राजनीतिक मान्छे र, कर असुल्छ राजनीतिक मान्छे । िअबोध चरी हावामा स्वतन्त्र छे आकाशमा स्वतन्त्र छे उसको स्वतन्त्रताको आनन्द चोर्न खोज्छ मान्छे खासगरी राजनीतिक मान्छे खासगरी विचारको मान्छे सबैभन्दा खतरा कोही छ भने त्यो विचारको धुसा बाक्लै ओडेको मान्छे-मान्छेलाई खतरा छ । वातावरणलाई जीवनलाई र, फूललाई खतरा छ ! होसियार विचारको मान्छेसित होसियार बुद्धिको मान्छेसित ! |
यथार्थ मान्छेएकनास तम्तम्याइलो सहनाइ बजिरह्यो ढोल, मृदङ्ग र झ्याउँकिरी बजिरह्यो । पातहरू पनि बजिरहे बातहरू पनि बजिरहे । ० ० ० ठान्थें कुनै सुरम्य मेलोडी सङ्गीतकार सिर्जना गर्छ भ्रम टुट्यो सङ्गीत त ! प्रकृति दिँदोरहेछ । प्रकृति मुस्काउँदा मेलोडी आफैँ झङ्कार दिँदोरहेछ ० ० ० त्यो सुन्दरी गाउँ सुदूरबाट शहर प्रवेश गरेकी हो ठमेलतिर रात गुञ्जन्छ प्रकृति नग्न बन्दोरहेछ छोपेर के गर्नु र ? आखिर सब उदाङ्गो रहेछ । ० ० ० खेल नानीहरू मात्र खेल्दैनन् खेल बूढाहरू, प्रौढहरू र यौवनाहरू पनि खेल्छन् । फरक यत्ति हो ! प्रकृति समास गर्छ, विग्रह गर्छ व्याकरणको भाषामा अर्थ फरक पर्छ । ० ० ० मेवा मादकताको औषधि हो सेवा सुन्दरताको सुरा हो । सेवा झुम्छ भँवरा भएर फूलसित कवि गुम्छ आफ्नै नामसित सिर्जना रुन्छ आफ्नै अहङ्कारसित वरदान होइनभन्दा सबैथोक गुम्छ सबथोक घुम्छ आइन्स्टाइनको भाषा हो यो, व्यासहरूको गाथा हो यो, मृत्युशैयामा सुतेका भीष्मपितामहको कृष्ण उपचार हो यो, जीवन अलिकति संसार हो अलिकति रहस्य हो धेरै धेरै सपना हो थोरै विपना हो अलिकति चार्वाक अलिकति कार्लमाक्र्स यथार्थमा जीवन जीवन नभएर जीवन रुन्छ जीवन भएरै फेरि जीवन हाँस्छ हावाको झोक्काको पर्याय जीवन समय चेस खेल्छ चेसमा एकले हार्छ र एकले जित्छ । |
यात्रा स्थगित भइदेओस्कहिलेकाहीँ त लाग्छ यात्रा अविरल नबगेर कहीँ कतै टुङ्गियोस् साक्षी बनेको छु यद्यपि यात्रामा पात झर्छ यात्रामा पात मर्छ र पुनः पुनः पलाउँछ पुनः झर्छ मर्छ र पुनः पलाउँछ । लाग्छ ! घाम उदाएपछि पुनः नअस्ताओस् फूल फुलेपछि पुनः नमुर्झाओस् तर अर्काे बिहानै पुनः त्यो फूल फ्यात्त खस्छ कुन भाषाले पुकारुँ म ! कि संसारमा जबकि त्यो अभिव्यक्तिको भाषै छैन फेरि नआइदिओस् त्यो घाम फेरि नफुलिदिओस् त्यो फूल चाहुरी रङ्गिएका गालाहरु छाम्दै गरेकी त्यो विगत युवती कुनै गोरेटो भेट्दिन पुनः फर्कन यौवनमा कुनै पफ्र्युम भेट्दिन पुनः फर्काउन युवा बासना तै पनि ब्युटिपार्लर छिर्छे र ऐनामा पटकपटक आफूलाई लिप्छे, पोत्छे तर फर्कन्न वसन्त फर्कन्न बैँस लखतरान फर्कन्छे त्यहाँबाट – चाहुरी बोकेरै । गएपछि गयो ! गयो ! हिँडेपछि हिँड्यो ! हिँड्यो ! अविराम यात्रामा बदल्नै सक्तैन विज्ञान त्यो इतिहास त्यो भूगोल तै पनि विज्ञान– अन्तरिक्षमा भ¥याङ हालिरहेकै छ थाक्दै नथाकेझैँ लाग्ने यो यात्रा म यद्यपि विश्वामित्रलाई सम्झिरहेछु आइन्सटाइनलाई नियालिरहेछु नियाल्दानियाल्दै यस्तो लाग्छ मध्याह्नको बँैसालु घाम त्यहीँ अड्किरहोस् यात्रा–स्थगित भएर त्यहीँ कतै अड्किरहोस् । |
हूलिया हराइरहेछपातको नाद–कानपात नाप्दै–नाप्दै वेगले हानिरहेछ हातको हात– दिनदहाडै– दिन तम्तम्याईलो पल्टिरहेछ पेटीको वास भएर उठेको दम्को पेटीमै पल्टिरहेछ माथि लक्ष्यको ताँदो नउठ्दै झ्वाट्ट चुँडिरहेछ । गन्तव्य अलमलिएको धमिलो दृश्य आरम्भतिर फर्किरहेछ यात्राको अन्त्य किन आरम्भतिरै ? झरिरहेछ ? प्रश्न काँचो छ । मौन छ । उत्तर गौण छ । भारदारी चस्माभित्र आँखा भदौको डिँगो बन्दै छ झनै–झनै थाँक्रो बेगरको लहरो बाटो बिराउँदै छ । उ पर सन्नाटा बीचवाट अलमल गन्तव्य लौरो बिर्सिरहेछ घर त वुढो भएको छैन, तर लाग्छ भँैचालो डो¥याइरहेछ अस्तित्वको सखुवा ढल्नै–ढल्नै लागेर पो हो कि ? किन धमिरा देवल उठाइरहेछ ? दिउले च्याउको अस्तित्व श्रावणले पिइरहेछ । चढ्नै नसकिने शिखर वर्तमानमा बाउन्ने किन बनिरहेछ ? हेर्छु यो प्वालवाट त्यो प्वालवाट आगन्तुक र अपरिचित समय यो माटोमा खचाखच भरिरहेछ भ्रम हो की ? यथार्थ ? छुटिँदैन हूलिया अलिकति पनि छुटिँदैन हूलिया । हूलिया हराइरहेछ । |
साँझ पर्छ र जीवन झर्छसाँझ पर्छ र जीवन झर्छ त्यो सूर्यमूखी फूलको राज चल्छ मच्छडको र झूलको जीवन त्यो फूलसँग पनि बाटिएकै छ जीवन यात्रामा त्यो झूलसँग पनि नाता गाँसिएकै छ । सायद यी दूर्गम देशका दूर्गम गाऊँका र दूर्गमबाट राजधानी छिरेर दूर्गम नाम अर्र्जिएका सुगमेश्वरहरुको विस्थापित गुलमोहर गृष्म पछि झरि झैँ हो हुनसक्छ अपेक्षा अनेकन् लेकमा क्यामेलिया हाँस्नसक्छ र हुनसक्छ जेलमा यार्सागुम्बा धुरुधुरु रुन सक्छ । क्े भन्न सकिन्छ र बाटोका साथिहरुलाई हाई, वाई भन्नु शिवाय सबैथोक त आखिर बाटोमै भेटियो र त्यसैको महिमा सत्यको गला रेटियो संसार हो ? जिजीवीषा प्राणिमात्रको वा मान्छेको ? घुम्ने कुर्सी सिंह दरबार, वासिंगटन दरवार, ह्वाइटहाउस अलिकति इदिअमित अलिकति सद्धाम हुसेन अलिकति गद्धाफि अलिकति जर्जवुस्ट अलिकति ओवामा अलिकति माओेदेजुङ् थोरै थोरै लेलिन धेर थोर गञ्धी सबैका वाचा थिए वचा अनुसार प्राणको कसैले आहूति दिए कसैले समाधि लिए कसैले सहज असहज मृत्युवरण गरे कसैको बाँकि छ ? र धेरै झुटो् थाँति छ । थोरै अल्वर्टहरु थोरै न्यूटनहरु थोरै विश्वामित्रहरु थोरै व्यासहरु र सा¥है थोरै पल्र्सवर्कहरु पर्दा बाहिरबाट भित्र पर्दा भित्रबाट बाहिर गर्छन् केही लाग्दैन टालस्टायको र जुत्ता पालिस गर्छन् केही लाग्दैन हरिभक्तको र बाटोमा चिउँडो मालिस गर्छन् केही लाग्दैन भूपिको र मदिरामै डुबेर अस्पताल रुँग्छन् यस्तै हो देवकोटाहरु यस्तै हो मोतीरामहरु यस्तै हो नानुभक्तहरु यस्तै हो लेखनाथरु ? यस्तै हो माधव घिमिरेहरु नारायण गोपाल, अरुणा लामा, र यस्तै यस्तैको नगीचका हरिभक्तहरु आचार्यहरु शास्त्रीहरु पण्डितहरु प्राध्यापकहरु प्राज्ञहरु फूल झर्छ तिमी देख्छौ मात्र तिनीहरु झर्नुको सौन्दर्य सुँघ्छन् यत्ति हो जीवन यात्रामा साथिहरु प्नि भेटिन्छन् काँडाहरु र फूलहरु पनि एकसाथ फेरिन्छन् । |
जून पश्चिमास्त भइरहेछपुतलीसडकको त्यो सेकुवा पसल नजिकै प्रतीक्षारत त्यो अप्सरा मसाज टेबुलभित्रबाट बाहिरिएकी छे पत्रकार क्यामरा क्लिक गर्छ नेता भटमास लिएर बङ्गुर चपाउँदैछ प्रतीक्षारत त्यो बिचरी समय व्यर्थ बढार्छे । जून हाँस्दैहाँस्दै आफ्नो अक्षमा पश्चिम सरिरहेछ रात नाच्दैनाच्दै क्याफेभित्र छिरिरहेछ सिंहदरबार उता नजिकमा किच्च पल्टिरहेछ । ह्याकिङमा व्यस्त छ एउटा नेता ब्रेनहरूको ह्याकिङमा डिलिट गरिरहेछ अवचेतन मस्तिष्क हिडेनमा रहेका इच्छाहरूलाई कैयौँपल्ट रिमुभ गर्छ तर हुँदैन डिलिट हुँदैन रिमुभ थाक्छ र त्यो ह्याकिङमा व्यस्त नेता प्रतीक्षारत अप्सरालाई कन्ट्याक्ट गर्छ तुरुन्त भेट्छ आकाशमा जून मुस्कुराउँछ अँध्यारोमा धुन गुन्गुनाउँछ । अम्लिसोको पातले काटेका औँलाहरू नओबाउँदै सिंहदरबार र पुतलीसडक ठमेल र जमलका डान्सबार छिर्न जानेको त्यो मान्छे संविधानकै लागि जनताकै लागि सिंहदरबारको धूसा ओड्छ धूसा ओडेर मादकताका साथ सेकुवाको स्वादमा मसाज छिर्छ । यी दुनियाँका पुराना कुराहरू हुन् हिटलरका पालामा मात्र हैन महाभारत कालमा पनि दुर्योधन त्यही गर्थ्यो र दुर्वासालाई वश गर्थ्यो द्रौपदीको भान्सा निखार्न र महत्त्वाकाङ्क्षा तिखार्न । प्रकृति अलि भिन्न छे उसलाई दपेटेकोमा उसैमाथि खनिन्छे दृश्यभन्दा परको अदृश्य प्रकृति त्यसखालको मान्छेलाई पूर्णतः स्खलित गरिदिन्छे । प्रतीक्षारत त्यो प्रकृति देवीलाई टेबुलमा नपुर्याउँदै ऊ स्खलित भइसक्छ रिजर्भ गरिएको त्यो बेड उसै खाली रहन्छ । प्रतीक्षारत अप्सरा आफ्नो बाटो लाग्छे अलिकति उसको स्खलित अभिमान बटुलेर अलिकति सिंहदरबारको आर्थिक सहायता बोकेर पत्रकार क्यामरामा उङ्दैछ साहित्यकार अलमस्तले बियरमा कविता भएर डुब्दैछ र उता गाउँको किसान गिठ्ठा मासिएकोमा नेतालाई सराप्दैछ जून पश्चिमास्त भइरहेछ । |
कविहरुलाई चिठीकवि श्यामल । तिमी त पतलैयाकै शशीश्यामल हौ चारकोसे झाडी नै हौ तिम्रो त्यो हेडलाइट बिनाको ट्रक जंगलजंगल दौडिरहेछ अझ गन्तव्य बिना अँध्यारोमा भीर तिर । रावलको तबेलाको घोडा तबेलाबाट फुक्यो बुर्कुसी रहेछ बिना लक्ष्य कता हानिने हो अश्वमेध भएको छैन समाउने लबकुश जन्मिएका पनि छैनन् । विमलाहरु डान्सबार छिर्न थालेकाछन् कवि विभू डान्सबार निकै खुलेका छन् विकास भएकै छ विमलाहरुका लागि । कवि निभा साँच्चिकै नारायणहिटी क्यूरीयो बनेको छ विदेशी स्वदेशी पर्यटकहरु म्युजीयम हेरीरहेकै छन् राजा महाराजाको छालाको पेटी झुण्डिनेछ दाँत झुण्डिनेछ र नङ् रौँहरु राखिनेछन् । उता गाउँतिर जंगल बढेको छ तर बाघहरु छैनन् श्यालमात्र छन् स्कूल पाठशाला उच्च मा. वि. भएका छन् तर त्यहाँ शिक्षक छैन राजनीति सिकाउने मास्टर छ । पर्दा एउटा खस्यो नपथ्यमा कोही खित्खिताउँछ पर्दा उघ्रिएन मित्र कविहरु पर्दा बाक्लिएर लाग्यो । गाउँ, पाखामा, कोदो फल्न छाड्यो गिठ्ठा, भ्याकुर फल्न छाड्यो समयले गजबको नेटो काट्यो भाइहरु मुङ्लानिएश बुढाबुढीहरु डाँडाको घाम तापिरहेका छन् कुन्नी किन हो ? कविजीहरु यो देशमा विदेशीहरु पलिरहेछन् स्वदेशीहरु बाहीरी रहेछन् । |
सपनाअलि ! अघि एउटा मीठो सपना उठेको थियो सपना थियो आखिर बाटो नभेटेरै थान्को लागेछ । कल्पनाको लहरो चढ्दै थियो उकालो कल्पना थियो आखिर थाँक्रो नपाएरै तलतिरै झरेछ । कर्मका रेखाहरु कोरिँदै/मेटिँदै मेटिँदै/कोरिँदै किरमिर-किरमिर-छायाँजस्तो कहिले सरल बनेर कहिले बक्री बनेर कोरिँदै/मेटिदै थियो आखिर कोरिनु र मेटिनुको स्लेट । धाँजा फाटेको-योजना फाटिन्छ-परिवर्तन खाडल खाडल जति गहिरिन्छ सतह पनि उतिनै फैलिन्छ जति सतह फैलिन्छ उति खाडल डरलाग्दो काल/महाकाल बन्छ द्वन्द्व बन्छ र बारुद बन्छ खाडल । मेटिनु त खाडलले पर्छ तर मेटिन्छ योजनाको रेखा सपना थियो त्यो योजना सपनाको बगैँचामा यस्तै हुन्छ सपनामा भेटिएको सपनामै मेटिन्छ । |
उचाइ चुम्नु छ भनेतपाईं सगरमाथाको उचाइ चुम्ने तयारीमा हुनुहुन्छ भने त महाशय ! आङ्रिताहरुको सम्मान गर्नुहोस् काजी शेर्पाहरुसाग खेल्नुहोस् त्यति मात्र हैन जुन्को तावेईहरु पासाङ ल्हामुहरु अझ….अझ सबै देशवासीहरुसाग प्रेम गर्नुहोस् भर छैन टुप्पोमा नपुग्दै तपाईं गिर्न सक्नुहुन्छ त्योभन्दा बढी तपाईं चोटीमा पुगिसकेपछि गिर्नुहुनेछ यदि पुग्नुभयो भने सम्झनुहोस् ओह्रालै ओर्लनुपर्नेछ । तपाईं सााच्चिकै अग्लन चाहनुहुन्छ भने त बतासको भाषा बुझ्नुहोस् बतासलाई सोध्नुहोस् कसरी मौन बन्न सकिन्छ र जितिन्छ यात्रालाई भुमरीसाग खेल्नुहोस् र छुनुहोस् उसको मन कसरी विपरीत दिशालाई जित्न सकिन्छ हैन भने त बीचमै तपाईंको इहलीला समाप्त हुन बेर छैन कथंकदाचित टुप्पोमा पुगिहाल्नुभयो भने पनि ओरालो त ओर्लनैपर्छ नटुप्पिनुहोला महाशय, ओर्लिएर पुन: तिनै मान्छे जो सदैव ओरालिएका छन् जो सदैव हराइएका छन् तिनैसाग उठबस गर्नुपर्नेछ नटुप्पिनुहोला अहङ्कार तिनैसाग बााड्नुपर्नेछ कथंकदाचित आफूलार्इं ठूलै ठान्नुभयो भने त तिनकै माझमा पुड्किनु पनि पर्नेछ होचिनु पनि पर्नेछ सगरमाथा आरोहणको तयारीमा हुनुहन्छ भने त तपाईंले प्रेमको भाषा बोल्नुपर्नेछ अन्यथा तपाईं अवश्य नै हराउनुहुनेछ । महाशय ! सगरमाथातिर लम्कनुहुन्छ भने त ख्याल राख्नुहोस् लक्ष्यको चोटीलाई जो टाढै मात्र छैन गाह्रै पनि छ तपाईंले हिउाको मनलाई जित्नुपर्नेछ आकाशको रङलाई बुझ्नुपर्नेछ पानीको रङलाई देख्नुपर्नेछ आगाको रापलाई सहनुपर्नेछ पृथ्वीको भारलाई जित्नुपर्नेछ सगरमाथाको चोटी टाढै छ अस्तित्वको बान्की गाह्रै छ महोदय ! नखेल्नुहोस् नानीहरुसाग गर्वको मातले नजिस्काउनुहोस् तपाईंलाई उठाउने काजी शेर्पाहरुलाई नहोच्याउनुहोस् तपाईंको लौरो बनेका आङ्रिताहरुलाई र पासाङ ल्हामोहरुको साहस, धैर्य र प्रेमलाई होइन भने तपाईं चोटी पुगेर पनि पुड्किनुहुनेछ मानिसहरुको बस्तीमा नामेट बन्नुहुनेछ सम्झनुहोस् जित्दा पनि खतरा छ नजित्दा पनि खतरा छ महोदय ! जितिसकेपछि साख बचाइराख्न अरु बढी जोखिम छ सगरमाथा उक्लन कठिन छादैछ त्योभन्दा बढी ओर्लिएर पुन: अग्लिन कठिन छ । |
म र बकाइनाको रूखऊ छ शताब्दी उभिइरहेछ कैयौँ इतिहास उभिइरहेछ कैयौँ पुराण टिकिरहेछ र नै। म छु र नै। म हुन सकेको छु म छु र नै ऊ जीववत् ठडिइरहेछ उसको रिक्ततामा मैले तिक्तता भोग्न पाउन्नँ उसको शून्यतामा म जीवन्तता भेट्टाउन्नँ पूर्णतामा ऊ नभए म हुँदिनँ यथार्थमा म नभए ऊ हुँदैन वसन्तलेखसप्कोखमारेपछि ऊ पतझड कङ्काल छोप्न सक्छ वर्षाले भिजेपछि ऊ हरियाली ओत्न सक्छ । तर खै। मान्छे हुनुमा वसन्त लट्ठिन्न मान्छे हुनुमा बर्सात भत्किन्न कस्तो विडम्बना । ऊ एक स्थापित मूर्ति वाचाल छ म बकबकाएर मौन छु मैले रुनुपरेको छ ऊ हाँस्न सकेको छ ऊ झाँगिँदा पृथ्वी महकाउँछ म झागिँदा पृथ्वी गनाउँछ कस्तो विकृति । ऊ तन्कँदा आकाश पछि सर्छ म तन्कँदा पृथ्वी तल झर्छ कति अन्तर छ ऊ फैलनु उसको स्वतन्त्र संविधान हो म तन्कनु यन्त्रणाहरूको फाली लाग्नु हो ऊ तन्कनु उसको प्रकृतिप्रदत्त अधिकार हो म तन्कनु लगामसित कोपघा डोर्याइनु हो तैपनि । मेरो बान्कीमाथि ऊ ईष्र्या राख्छ र म उसको खुलापनको आरिस गर्छु ऊ स्वतन्त्र छ अपितु सिकारी हतियार सहनुपर्छ म फाली कस्सिएकोछु व्याधा–बाणको विरोधमा छु फरक छ थुप्रै फरक छ यद्यपि उसको रिक्ततामा मैले तिक्तता भोग्न पाउन्नँ उसको अनुपस्थितिमा मैले यस माटाको बहीखातामाथि सनाखत गर्न पाउन्नँ । |
हँ ! केही हरायो कि ?यो रूख, यो मान्छे, यो चौतारो यो धारो, यो पँधेरो, यो पाठशाला अहिले सबै–सबै, त्यो–त्यो, जस्तै–जस्तै छन् घुर्मैलो, पनेलो, ओझेल जस्तै–जस्तै छन् आँखामा मोतीबिन्दु बसेको जस्तो अथवा आफैले आफैलाई बिराएको हराएको वा भुलेको जस्तो खासमा सबै बिरानो बन्दै गएको पनि हैन नचाहेरै बिरानिएको, टाढिएको, हराएको भुलेको नहारेरै सबै थोक हारिहालेको पनि हैन तर पनि नजानेरै बिगारेको बिगारेरै बिगार्न बाँकी पनि हैन तर कुन्नि किन बनाउन जानेको पनि छैन निशाना नचुकाएरै पनि तीर गलत पर्यो कि ? बाजमाथि हानेको तीरले परेवा मर्यो कि ? सोच्न पनि नसोचेको हैन तैपनि पाठशाला बसाइँ सरेजस्तो छ खोज्दाखोज्दै नहराउँदै आफ्नो बास नै बसाइँ सरेझैँ बसाइँ सरेको भूगोलपछि कहाँ फर्कन्छ र ? मानचित्र मात्र कोठामा बसाइँ सरेको पो हो कि ? भ्रम भैरहेछ, कि भूगोल नै सरेको पो हो कि ? त्यो केही सिकेको केही जानेको केही बेहोरेको केही ठानेको आफ्नो–आफ्नोपन, आफ्नो मन, आफ्नो तन नै कतै बसाइँ सर्यो कि ? हँ ! केही हरायो कि ? |
Hindi To Nepali Dictionary Words Starting From बो
Bridging Cultures: Daily Use Hindi Sentences in Parties with Nepali Meaning
Daily Hindi Sentences for Kids with Nepali Translations: A Simple Guide
Daily Office Sentences: Essential Hindi-Nepali Translations for Everyday Use
Daily Use Hindi Sentences for Parents with Nepali Meanings: A Guide for Everyday Conversations
Daily Use Hindi Sentences for Students with Nepali Meaning
Essential Daily Sentences for Market Conversations: Hindi to Nepali and Vice-Versa
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-common-cold/
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-weight-loss/
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-weight-gain/
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-cholesterol/
https://easyayurveds.com/ayurvedic-medicine-for-cough/
https://easyayurveds.com/ayurvedic-treatment-for-back-pain/
50 Medicinal Plants of Nepal Highly Liked by Chinese People
Medicinal Plants Of Nepal ! Genetics, Classification, Preservation, and Applications
35 Essential Medicinal Plants for Your Garden! Growing Health: Cultivating Wellness
100 Rare Medicinal Plants of Karnali Nepal! Impossible to Find Other place.
Top 25 Medicinal Plants For Boosting Memory and Treating Alzheimer
Top 15 Expensive Medicinal Plants of Nepal! Numerous Among Them Are Uncommon Globally
Medicinal Plants Of Gorkha Nepal! Top 55 Herbs Used in Traditional Medication
Bartika Eam Rai Top Songs Lyrics & Chords
Nepali Song Lyrics And Chords of Prabesh Kumar Shreshta
Oshin Karki's Nepali Songs Lyrics And Chords
All Songs Lyrics Of Wangden Sherpa
Sajjan Raj Baidhya Top Songs Lyrics And Chords सज्जन राज बैध्यका गीतहरु
Aani Chhoyeng Drolma Top 10 Songs Lyrics And Chords
Top 10 Ankita Pun Songs with Lyrics and Chords
Strum Along: Top 24 Sushant KC Songs with Lyrics and Chords
Biggest Collection Of Nepali Songs Lyrics and Chords! All Song in One Site
Top Poem Of Madhabh Prashad Ghimire राष्ट्रकवी माधव प्रशाद घिमिरेका कबिताहरु
10 Famous Nepali Poem Of Mahakabi Laxmi Prashad Devkota
Exploring the Literary Legacy: Bhanubhakta Acharya and His Top Ten Poems In Nepali
11 Types of Poetry with Beautiful Short Nepali Poem
Ten Nepali Poems with English Translations for Poetry Enthusiasts Worldwide
